Τρία χρόνια μετά

Εχθές συμπληρώθηκαν τρία χρόνια από την οριστική αποχώρηση του ανθρώπου ο οποίος ήταν και θα παραμείνει ο γνήσιος Κατευθυντής. Τον γνωρίσατε μέσα τριών ονομάτων: Χαράλαμπος Αβρός, Μάρκος Ικαριώτης και βέβαια Directionist.
Δεν ξέρουμε κατά πόσο θα ξαφνιαζόταν από τις εξελίξεις στην Ελλάδα τα τελευταία τρία χρόνια, ούτε καν αν θα του έκανε εντύπωση τίποτα απ’ όλα αυτά. Μάλλον όχι. Μα σίγουρα όχι, καθόλου, διότι τα είχε δει όλα ήδη τότε, το 2008 και 2009, και είχε καταλάβει ακριβώς που οδηγούσαν/κατευθυνόταν τα γεγονότα. Το αδιέξοδο το έδειξε με μεγάλη ακρίβεια και διορατικότητα.
Επειδή όλα τα κείμενά του blog ακόμα υπάρχουν στο website αυτό σε αναλλοίωτη και γνήσια μορφή τους, εδώ θα επαναφέρουμε μόνο δυο αποσπάσματα για να σας υπενθυμίσουμε ότι ακόμα τότε ο Καθευθηντής τα είδε και τα είπε.
Το πρώτο, Η χούντα του 2008 (Μάρκος Ικαριώτης στης 14 Δεκεμβρίου 2008), αναφερόταν στις αναταραχές που άφησαν την Αθήνα μισόκαμμένη και που όχι μόνο έδειξαν ότι ο λαϊκισμός είχε εδραιωθεί μέσα στη ζωή και το μυαλό όλων των Ελλήνων, αλλ’ επίσης ανέδειξαν και το καινούργιο του τύπο, το λαϊκισμό του τίποτα και του άδειου άβυσσού του.

Οι δικτάτορες του ‘67 ήταν συνταγματάρχες. Οι ηγέτες της χούντας του 2008 είναι δημοσιογράφοι.
Τι έχει ως έμβλημα η χούντα του 2008;… Μα, τη φωτογραφία του Αλέξη. Ποιοι επανδρώνουν τα ΕΑΤ-ΕΣΑ της;… Μα, η γενιά του Αλέξη, φυσικά. Και πόσα χρόνια θα κρατήσει αυτή η χούντα;… Μα, για πάντα, φυσικά.
Γι’ αυτό, φύγετε όσο πιο μακριά μπορείτε απ’ το Γκραικυλιστάν. Όσο είναι ακόμα καιρός.

Το δεύτερο, Η χαριστική βολή (από τη 23 Μαρτίου 2008), έλεγε κάτι που περνάει από το μυαλό πολλών Ελλήνων αυτές της μέρες του «Μνημόνειου» και του «κουρέματος». Μόνο που τώρα είναι πλέων αργά και η ευκαιρία χάθηκε. Τώρα, που οι περισσότεροι Έλληνες είναι χαμένοι και βαθιά χωμένοι στη βλακεία τους, το αναφέρουμε μόνο και μόνο για να έχουμε τη συνείδησή μας ήσυχη και να μπορέσει ο γνήσιος Ο Κατευθυντής να αναπαυθεί τελικά.

Να δώσουμε τη χαριστική βολή στην κοινωνία της αποβλάκωσης και της μιζέριας
Για να μπορέσουμε να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τη θέσμιση της κοινωνίας αυτονομημένων ανθρώπων, πρέπει, καταρχήν, να δώσουμε τη χαριστική βολή στην παρούσα, ξοφλημένη και αδιέξοδη κατάσταση.
Αντίθετοι προς οποιαδήποτε έννοια καθοδήγησης, συνδικαλισμού ή κομματισμού, εμείς πιστεύουμε πως αυτή η χαριστική βολή μπορεί να δοθεί αποτελεσματικότατα, χωρίς να εκτεθεί ή να καταφύγει κανείς στη βία. Δεν καλούμε σε καμία ταξική, πολιτιστική, κόκκινη, πράσινη, γαλάζια ή άλλη επανάσταση. Όλες οι επαναστάσεις καταλήγουν, ανεξαίρετα, σε δικτατορίες, εξαθλίωση, κτηνωδίες, στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Καταρχήν ως θέμα για σκέψη και συζήτηση και κατόπιν και ως σχέδιο δράσης, προτείνουμε κινήσεις που μπορεί ο καθένας να κάνει χωρίς να βλάψει τον εαυτό του και τους γύρω του.
• · Ανάληψη όλων των χρημάτων μας από τις τράπεζες και διακοπή οποιασδήποτε συναλλαγής με αυτές.
• · Κλείσιμο των τηλεοράσεων, αποχή από οποιαδήποτε χρήση έντυπου ή ηλεκτρονικού μέσου μαζικής ενημέρωσης και καμιά συναλλαγή με δημοσιογράφους.
• · Άρνηση πληρωμής οποιουδήποτε λογαριασμού, δόσης, προστίμου κ.λπ.
• · Πλήρης αποχή από κάθε κατανάλωση.
• · Άρνηση υποβολής φορολογικών δηλώσεων, πληρωμής και απόδοσης φόρων.
• · Πλήρης αποχή από οποιαδήποτε έμμισθη εργασία.
• · Αποχή από οποιαδήποτε πολιτική δραστηριότητα ― εκλογική, κομματική, συνδικαλιστική κ.ά.
• · Αποχή από οποιαδήποτε συγκέντρωση, συλλαλητήριο, διαδήλωση ή άλλη εκδήλωση, ιδιαίτερα εφόσον είναι οργανωμένη ή καθοδηγούμενη από φορείς, ομάδες, συλλόγους.
• · Αποχή από τη δημόσια και ιδιωτική εκπαίδευση.
• · Αποχή από οποιαδήποτε μετακίνηση με ιδιωτικά ή μαζικά μέσα μεταφοράς.
• · Αποχή από κάθε ψυχαγωγία για την οποία απαιτείται καταβολή αντιτίμου.
Για να είναι αποτελεσματικές, όλες αυτές οι κινήσεις πρέπει, απαραίτητα, να γίνουν ΜΑΖΙΚΆ και ΤΑΥΤΌΧΡΟΝΑ.
Αλλιώς, το ένστικτο αυτοσυντήρησης του σημερινού κοινωνικού εξαμβλώματος θα μηχανευτεί τρόπους για να μας αποπροσανατολίσει από το στόχο μας που είναι το τελειωτικό χτύπημα στο ίδιο το εξάμβλωμα και η θεμελίωση μιας αξιοπρεπούς ζωής.

Τέλος, αν θέλετε να απολαμβάνετε περισσότερες σκέψεις ενός διορατικού ανθρώπου και να καταλάβετε καλύτερα το γιατί και πώς, διαβάστε ξανά την Πολιτεία της ασημαντότητας (τέλος του 2008).
Βέβαια, όλο αυτό το blog δείχνει ένα πράγμα ξεκάθαρα: όταν χάνεται ένας σκεπτόμενος άνθρωπος χάνεται ένας ολόκληρος κόσμος και ο χαμός αυτός είναι ανεκτίμητος και μη ανατρέψιμος. Ειδικά γιατί σήμερα οι σκεπτόμενοι άνθρωποι είναι ένα είδος υπό εξαφάνιση.

Αυτά για αυτή τη φορά.

Read Full Post »

Κλέφτες, Αίσχος, Προδότες … και πάλι Αγανακτισμένοι Ή: Λίγα Λόγια περί Συνείδησης

Μια που νομίζαμε ότι τα είπαμε όλα, περίπου ένα χρόνο μετά το τελευταίο κείμενο ήρθε η ώρα ο Καθοδηγητής να σπάσει τη σιωπή του (και βέβαια, κάθε ομοιότητα με τον Κώστα Πρέκα είναι ευπρόσδεκτη). Φαίνεται ότι δεν αρκούν οι τοποθετήσεις του Jack περί της ώρας της πληρωμής. Αυτή πέρασε έτσι και αλλιώς, αλλά η συνειδητοποίησή της αργεί πάρα πολύ. Ξέρουμε ότι θα πρέπει να αφήσουμε να περάσει αρκετός χρόνος μέχρι να γίνει αυτό και είμαστε προετοιμασμένοι να περιμένουμε. Όμως τα γεγονότα του περασμένου μήνα, με τα πρόσφατα επεισόδια  και τον ανασχηματισμό ως την αποκορύφωσή τους, μας δίνουν την αφορμή να μιλήσουμε και πάλι για τα ίδια πράγματα, μπας και τα ακούσει κανείς. Γι’ αυτό το λόγο αποφασίσαμε να προσθέσουμε «λίγα λόγια» περί συνείδησης.

Ο λόγος για μια τέτοια ριζοσπαστική ενέργεια δε θα μπορούσε να είναι άλλος από τα μεγαλύτερα μυαλά και φιγούρες της πνευματικής ζωής του τόπου, δηλαδή τους πανεπιστημιακούς, οι οποίοι για μια ακόμη φορά πιάσανε το παλμό του λαού και (όπως άλλωστε τους αρμόζει) ανέλαβαν την τεράστια ευθύνη να τον καθοδηγήσουν. Αυτοί ακριβώς πρέπει, πάντοτε, να είναι η συνείδηση του περίφημου «λαού». Και ως τέτοιοι ,για μια ακόμη φορά μας αποδεικνύουν ότι οι Έλληνες δεν βάζουνε μυαλό. Ειδικά οι Έλληνες που θα ‘πρεπε να διαθέτουν κάποια νοημοσύνη.

Με λίγα λόγια, τα παιδιά συνεχίζουν και παίζουν. Και μάλιστα στους δρόμους, τις πλατείες και τα προπύλαια. Ειδικά στα προπύλαια!

Λοιπόν, πάνω σε αυτό τίθενται μερικές ερωτήσεις, στις οποίες θα πρέπει ο καθένας να δώσει τη δική του απάντηση.

Ερώτηση πρώτη:

Είναι ο Πρύτανης του Πενεπιστημιού Αθηνών ο κ. Θ. Πελεγρίνης ο Έλληνας Heidegger;

Και γιατί όχι; Θέλω να πώ, πρύτανης ο ένας πρύτανης κι ο άλλος, οπότε γιατί όχι; Άλλωστε, γιατί να μην μπορεί και ο δικός μας να συμβάλλει στο αυτοπροσδιορισμό του ελληνικού πανεπιστημίου όπως ο Heidegger συνέβαλε στον αυτοπροσδιορισμό του γερμανικού την εποχή της πρυτανείας του; Όλο αυτό βεβαίως με σεβασμό προς τις διαφορές μεταξύ των δυο μεγάλων φιλοσόφων. Οι δύο μεγάλοι αυτοί άνδρες όχι μόνο έχουν εντελώς διαφορετικές πολιτικές στάσεις (κανείς δεν ξέρει ποια ακριβώς είναι η στάση του Πελεγρίνη, αλλά αυτό μπορεί να κατανοηθεί ως μια κάποια πολιτική στάση, και μάλιστα πολύ πρωτότυπη) αλλά ούτε οι φιλοσοφικές τους τοποθετήσεις και θέσεις δεν συμπίπτουν (και πάλι, ενώ αυτή του Heidegger είναι πασίγνωστη, η ακριβής θέση του Πελεγρίνη παραμένει αρκετά θολή και εκλεκτική, που επίσης μπορεί να κατανοηθεί πλεονεκτικά για το δικό μας φιλόσοφο). Επίσης πρέπει να ισχύουν όλες οι άλλες διαφορές που υπάρχουν μεταξύ Ελλήνων και Γερμανών, ή μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας, δηλαδή οι διαφορές που οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση των δυο χωρών. Πέραν τούτου, και το σκηνικό είναι άκρως διαφορετικό, με γνωρίσματα ελληνικής πραγματικότητας και ελληνικού πνεύματος. Σε μάς αυτά δεν γίνονται σε κλειστούς χώρους και με κοινό ακαδημαικών και διανοουμένων αλλά μπροστά σε πλήθος «αγανακτισμένων» που ήρθανε για συναυλία λαικής μουσικής.

Το τελευταίο, όμως, δεν διαφέρει και τόσο πολύ από μια άλλη συνηθισμένη πράξη στη Γερμανία της εποχής του Heidegger: τη πράξη των μεγάλων εκδηλώσεων που ήταν προσεκτικά οργανωμένες και σκηνοθετημένες απο τους κορυφαίους σκηνοθέτες και καλλιτέχνες. Μόνο που όλα αυτά (οργάνωση, προετοιμασία, προσοχή, επαγγελματισμός, κλπ.) έλειπαν απο την εκδήλωση στα Προπύλαια.

Εξ ου και η δεύτερη ερώτηση:

Που είναι/ήταν και ποιός είναι, ή ποιός θα μπορούσε να είναι, ο έλληνας Goebbels;

Μήπως ήταν εκεί με μορφή ενός από τους ομιλητές; Μηπώς ελείπε; Μήπως ήταν αλλού (στη πλατεία ή στην οθόνη); Μήπως ήταν στο στούντιο τηλεοπτικού καναλιού και λέγεται Λαζόπουλος; Για μια ακόμη φορά πρέπει ο καθένας να δώσει τη δική του απάντηση.

Τέλος, στην Ελλάδα του 21^ου αιώνα τίποτα δεν γίνεται ήρεμα και ήσυχα αλλά μέσα σε φωνές και κραυγές. Γι’ αυτό και ο πρύτανής μας (όπως και οι άλλοι διακεκριμένοι ομιλητές) αναγκάστηκε και ο ίδιος να βάλει τις φώνες. Τι να κάνουμε; Δεν φταίμε εμείς που είμαστε θερμόαιμοι και αυθόρμητοι ενώ οι άλλοι είναι ξενέρωτοι και παγωμένοι.

Και όμως, η εκδήλωση αυτη μπορεί να μην ήταν καθόλου οργανωμένη αλλά είχε ένα σημαντικό στοιχείο, αποκλειστικά ελληνικό. Ενα φαινόμενο που δεν υπάρχει πουθενά αλλού. Ενα διαμάντι το οποίο οι Γερμανοί, με όλα τα λεφτά τους και την ευημερία τους, δεν θα έχουν ποτέ. Ενα στοιχείο που πραγματικα είναι όλα τα λεφτά: Ο εθνικός θησαυρός που λέγεται Μίκης Θεοδωράκης, ο μεγάλος και αγανακτισμένος μουσικοσυνθέτης.  Αλλά περι αυτού θα τα πούμε κάποια άλλη φορά. Προς το παρόν  παραθέτουμε ένα απόσμασμα από το  YouTube.

http://www.youtube.com/watch?v=bFcqql4lOlc&feature=related

Read Full Post »

τα σοσιαλιστικά αντανακλαστικά

από τον Jack

Πρώτα μια μικρή υπενθύμηση:

«Ο μηχανισμός πλέον υπάρχει, εκεί που υπήρχε το απόλυτο μηδέν, ένα ασφαλές καταφύγιο για τη χώρα μας», τόνισε ο πρωθυπουργός απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση του Α. Τσίπρα στη Βουλή για το μηχανισμό στήριξης από ΕΕ και ΔΝΤ. 

Αναφορικά με το ΔΝΤ υπογράμμισε ότι η πραγματικότητα είναι ότι το Ταμείο έχει μπει στο μηχανισμό και συμμετέχει ήδη στη διαδικασία της επιτήρησης, προσθέτοντας ότι στην Ευρώπη η πλειοψηφία είναι συντηρητική και η επιμονή του συντηρητικού Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος οδήγησε στην επιλογή ενός όχι αμιγώς ευρωπαϊκού μηχανισμού. 

«Σήμερα έπρεπε να εγκαλείται η ΝΔ και οι ομοϊδεάτες της για το ότι ΔΝΤ είναι εδώ, τόνισε ο Γ. Παπανδρέου, συμπληρώνοντας ότι αν δεν υπήρχε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ η χώρα θα είχε οδηγηθεί κατευθείαν στο Ταμείο.

«Για τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, δεν πανηγυρίσαμε ποτέ. Αλλά τουλάχιστον η ΕΕ., αποφάσισε να στηρίξει την Ελλάδα, να είναι κοντά της- κι αυτό υπήρξε αποτέλεσμα της δικής μας προσπάθειας. Χωρίς τη διαδικασία αυτή, η χώρα θα πήγαινε κατευθείαν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τότε θα με ρωτάγατε: Πού είναι τα σοσιαλιστικά σας αντανακλαστικά;» υπογράμμισε.
Την αντίθεσή του στην προσφυγή της χώρας μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο επανέλαβε ο πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς από το βήμα του προσυνεδρίου της ΝΔ στο Ναύπλιο.
Όπως ανέφερε, η χώρα δεν θα αντέξει τα μέτρα που θα μας επιβάλλει, προβλέποντας ισοπέδωση μισθών και συντάξεων. Ο κ. Σαμαράς επιτέθηκε με δριμύτητα στην κυβέρνηση, υποστηρίζοντας πως η μπλόφα -όπως τη χαρακτήρισε- του Πρωθυπουργού για το ΔΝΤ γύρισε σε βάρος της χώρας. Αν και παραδέχθηκε πως επί ΝΔ υπήρχε κρίση ελλείμματος, κατηγόρησε το ΠΑΣΟΚ πως εκείνο δημιούργησε κρίση δανεισμού. «Ο νεοφιλελεύθερος σοσιαλισμός του κ. Παπανδρέου μας οδηγει στο ΔΝΤ»

Αγαπητοί μου διαδικτυακοί φίλοι. Στη χώρα μας έχουμε 2 κόμματα που μαλώνουν πιο είναι πιο αριστερό και λιγότερο φιλελεύθερο από το άλλο. Αφού χώρες που έχουν φιλελεύθερη κουλτούρα και κάποιες και διακυβέρνηση πεινάνε, λογικό είναι εμείς να κοιτάμε σε τρίτους δρόμους. Ο αεριτζής άλλωστε αρέσκεται σε τρίτους δρόμους και εναλλακτικές λύσεις γιατί πουλάει περισσότερο με λιγότερη προσπάθεια. Κορόιδα εξάλλου δε θα σταματήσουν να υπάρχουν
 
Μέσα στον όλο χαμό οι ιδεολογίες μας παραμένουν φάρος φωτεινός. Το καράβι βουλιάζει, τα κύματα είναι δυο μέτρα και εκεί που χρειαζόμαστε άντρες με ψυχή και αυτοθυσία, εμείς έχουμε ανθρωπάκια που κάθονται στη γωνίτσα για να φυλάξουν το φαναράκι της ιδεολογίας που τρεμοπαίζει. Καλά κάνουν βέβαια οι πολιτικάντηδες και μιλάνε με ιδεολογικούς όρους γιατί εμείς ως λαός τσιμπάμε κι αυτοί πρέπει να σώσουν το τομάρι τους. Αν δε μείνουν στην εξουσία είναι άχρηστοι για εργασία (οι περισσότεροι) οπότε στο βωμό της επιβίωσής τους τα πάντα επιτρέπονται

Αν θυμάστε όταν ξεκίνησε η κρίση την αποδώσαμε αποκλειστικά στους κερδοσκόπους Και επειδή φυσικά δεν έφταιγε η δομή της ελληνικής οικονομιας και κοινωνίας για την κρίση, προειδοποιήσαμε και τους φτωχούς συνεταίρους μας Πορτογάλους, Ισπανούς και Ιρλανδούς ότι η ελληνική κρίση αφορά και τους ίδιους. Κάναμε το πρόβλημά μας πανευρωπαικό και ιδεολογικό με λίγα λόγια. Θυμάστε τον Πάγκαλο που βγήκε και είπε στους Πορτογάλους ότι είναι το επόμενο θύμα των κερδοσκόπων; Μπράβο στον χοντρό τα είπε χύμα και τσουβαλάτα για άλλη μια φορά. Το ότι οι Πορτογάλοι δανείστηκαν εχθές με 4,2% και το δικό μας επιτόκιο καλπάζει πάνω από το 7% φυσικά και δεν έχει σημασία για τη σταυροφορία των Ελλήνων εναντίον του παγκόσμιου κεφαλαίου.

Και φυσικά μπλέξαμε και την ηθική. Όποιος συναλλάσσεται με λαμόγια γνωρίζει ότι οι κουβέντες περί ηθικής είναι το φόρτε τους. Ρωτάνε οι πολιτικοί μας αν είναι ηθικό που οι Γερμανοί δανείζονται πιο χαμηλότοκα από εμάς. Όσο ηθικό είναι να δουλεύουμε τις ίδιες ώρες με έναν Πακιστανό και να είμαστε 10 φορές πιο πλούσιοι από αυτόν.

Κλασσική συμπεριφορά λαμόγιου που όταν βρίσκει τα δύσκολα ιδεολογικοποιεί το πρόβλημα και σέρνει κι άλλους μέσα μπας και τη βγάλει καθαρή ο ίδιος. Ευτελείς ατομικές συμπεριφορές, που έχουμε υιοθετήσει σε επίπεδο εκπροσώπησής μας ως λαός.

Για να δούμε σε ποιον θα λάχει η καυτή πατάτα του ΔΝΤ. Μάλλον δε θα την αποφύγει το ΠΑΣΟΚ όσο κι αν το θέλει, αφού οι προηγούμενοι πηδήξανε σαν τα ποντίκια στη θάλασσα όταν μυρίστηκαν ότι το καράβι βουλίάζει. Ας παρακολουθήσουμε λοιπόν τη μάχη επιβίωσης των πολιτικών μας κι ας χειροκροτήσει ο καθένας μας τον δικό του αγαπημένο.

Read Full Post »

Τα σχολεία και τα σχόλεια

από τον Jack

Με αφορμή την αποκάλυψη!!! ότι η υπουργός παιδείας στέλνει το παιδί της σε ιδιωτικό σχολείο (αν υπάρχει 1 από τους 300 που δεν το κάνει … το είναι υπουργός παιδείας και είναι υποχρεωμένη να υπερασπίζεται τη δημόσια παιδεία είναι τυχαίο γεγονός φυσικά) τσέκαρα λίγο τα σχόλια των συντρόφων του ΚΚΕ για την αντίστοιχη περίπτωση της γγ Α.Παπαρήγα. Βρήκα και σας παραθέτω την επίσημη απάντηση του Ριζοσπάστη στα σχόλια ημών των κακεντρεχών.

Με τα… παιδιά της Αλέκας Παπαρήγα ασχολούνται εδώ και πάνω από 15 χρόνια διάφοροι επιτήδειοι, καθώς και με τις σπουδές αυτών των παιδιών στα ανά τον κόσμο κολέγια!!!

Το γεγονός λέγεται από “δημοσιογράφους” ραδιοφωνικών σταθμών και γράφεται από συναδέλφους τους των εφημερίδων. Αναπαράγεται από μικρόνοες, αφελείς και μη αφελείς, καθώς και από διάφορες “Κατίνες”, που παρεμβαίνουν σε ραδιοφωνικές εκπομπές, όπως “η κυρία Μαίρη από το Γαλάτσι”… Και ξαναγράφεται σε “σοβαρές” έρευνες, όπως αυτή της χτεσινής “Ελευθεροτυπίας”, η οποία ανακάλυψε (για πολλοστή φορά και παρά τις διαψεύσεις), ότι η κόρη της Αλ. Παπαρήγα σπούδασε στο Κολέγιο Ψυχικού!

Το γεγονός ότι η Αλ. Παπαρήγα δεν έχει παιδιά, αλλά ένα παιδί, το οποίο φοίτησε και τέλειωσε το Δημόσιο Γυμνάσιο και Λύκειο και όχι το ιδιωτικό, εδώ και 12 χρόνια μάλιστα, και το οποίο σπούδασε την αγγλική γλώσσα στο Deree, δε φαίνεται να ενδιαφέρει τους επιτήδειους…

Τα ίδια επανέλαβε χτες στο “Φλας” και ο γνωστός και μη εξαιρετέος Θ. Αναστασιάδης!

Γιατί επέλεξαν αυτή τη στιγμή να επαναφέρουν τις υπερβολές και τις ψευτιές τους; Ο λόγος, πέρα από τον αντικομμουνισμό τους, που εκφράζεται και με αυτόν το χυδαίο τρόπο, είναι ο εξής: Να εμφανίσουν το ΚΚΕ ίδιο με τα άλλα κόμματα που τάσσονται υπέρ της ιδιωτικής Παιδείας. Και να υποδαυλίσουν το γνωστό: “Το ΚΚΕ υποκινεί τους μαθητές που χάνουν έτσι τα μαθήματα και υποβαθμίζεται το δημόσιο σχολείο, ενώ τα στελέχη του στέλνουν τα παιδιά τους στα ιδιωτικά”!!!

Μήπως έχει ξεχαστεί ότι το ΚΚΕ ζητά επίμονα την κατάργηση κάθε μορφής ιδιωτικής Παιδείας, ελληνικής και ξένης; Μήπως έχει ξεχαστεί ότι το ΚΚΕ ζητά να μην αναγνωρίζονται ως επίσημα πτυχία, τα πτυχία που δίνονται από ξένα ιδρύματα στην Ελλάδα;

Απλά και μεστά μαθήματα προπαγάνδας. Κείμενο 271 λέξεων γεμάτο τσιτάτα και ατάκες και φουλ στη συναισθηματική φόρτιση και για την ταμπακιέρα 6 λέξεις   …Σπούδασε την αγγλική γλώσσα στο Deree…

Ακούσατε σύντροφοι; Σπούδασε την αγγλική γλώσσα στο Deree…To μέιλ με τις δικαιολογίες των ΠΑΕ για τα επισόδεια στα γήπεδα σας το έστειλα έτσι;

Read Full Post »

Η ώρα της πληρωμής

από τον Jack

Ήρθε η ώρα της πληρωμής και δεν το έχουμε καταλάβει ακόμα. Είμαστε στο ταμείο χαμογελάμε πάμε να φύγουμε και μας κρατάνε. Μας λένε το ποσό του λογαριασμού και μας χαμογελάνε κι αυτοί. Έχει πολύ πλάκα η φάση. Ειδικά όταν ξεκινήσουν να πέφτουν και οι πρώτες καρπαζιές. Γενικά υπάρχει μια διάχυτη εντύπωση στην ατμόσφαιρα ότι φταίνε οι αγορές. Λες και οι αγορές ήρθαν σε εμάς και όχι εμείς στις αγορές για να δανειστούμε. Αφού δεν τις γουστάρουμε τις αγορές ας καταναλώσουμε ότι παράγουμε.

Παρακάτω παραθέτω την άποψη της Ελλάδας (Παπανδρέου speaking) για τη χλιαρή στήριξη από ΕΕ

Χρησιμοποιώντας σκληρή γλώσσα για την πολιτική με την οποία η ΕΕ αντιμετώπισε το ζήτημα της Ελλάδας, ο κ. Παπανδρέου υπογράμμισε ότι «υπήρξαν πολλαπλοί γιατροί με διαφορετική συνταγογράφηση πάνω από τον ασθενή που λέγεται Ελλάδα. Υπήρξε προσπάθεια να κρύψουν τις ευθύνες τους πίσω από την Ελλάδα».
Επιπλέον, έκανε λόγο για «μετρολογία» αρμοδίων και αναρμοδίων, έλλειψη συντονισμού των οργάνων της ΕΕ και «εικασίες διεθνώς που δημιούργησαν ψυχολογία επικείμενης κατάρρευσης».
«Μπροστά σε ένα πρωτόγνωρο για την ευρωζώνη φαινόμενο, γίναμε πειραματόζωο σε μία μάχη της Ευρώπης και των διεθνών αγορών», ανέφερε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε: «Η Ε.Ε. έδωσε την πολιτική και θεσμική της στήριξή. Στη μάχη απέναντι στην ψυχολογία της αγοράς υπήρξε το λιγότερο άτολμη».

Ας δούμε τι πιστεύουν και οι άλλοι για το ίδιο ζήτημα μέσα από άρθρα μεγάλων ευρωπαικών εφημερίδων

«Η Γερμανίδα καγκελάριος είναι προφανώς οργισμένη που της ζητούν να σώσει μια χώρα που έχει παραβιάσει όλους τους κανόνες της ΕΕ την ώρα που οι Γερμανοί φορολογούμενοι εξακολουθούν να υποφέρουν. Υπάρχει επίσης ισχυρή αντίσταση σε ένα τέτοιο σχέδιο εντός του γερμανικού κυβερνητικού συνασπισμού. Γιατί να εγγυηθεί η Γερμανία τους μισθούς των υπεράριθμων εκπαιδευτικών στην Ελλάδα την ώρα που η ανεργία ανεβαίνει στο Ζάαρλαντ;»

Απαντήστε συνέλληνες. Τι ξέρουν οι Γερμανοί από παιδεία; Εμείς είμαστε οι απόγονοι του Σωκράτη και του Αριστοτέλη. Θα μας πουν και πόσους εκπαιδευτικούς να έχουμε…

«Το πολυαναμενόμενο σχέδιο της Ευρώπης είναι λιγότερο ένα σχέδιο διάσωσης και περισσότερο μία θολή διακήρυξη προθέσεων», είναι η ετυμηγορία της στήλης Lex των Financial Times.
Σε άλλο δημοσίευμα της ίδιας εφημερίδας επισημαίνεται ότι «το Βερολίνο, που παραδοσιακά πληρώνει τους λογαριασμούς της ΕΕ, γνωρίζει καλά ότι το γερμανικό κοινό δεν πρόκειται να καλωσορίσει οποιαδήποτε πρωτοβουλία ανοιχτή στην ερμηνεία ότι οι Γερμανοί φορολογούμενοι θα “πληρώσουν το μάρμαρο” για δεκαετίες ελληνικής σπατάλης, χειραγώγησης των στατιστικών στοιχείων, διαφθοράς του δημόσιου τομέα και φοροδιαφυγής. «Δεν βοηθάμε έναν αλκοολικό με το να του δίνουμε άλλο ένα μπουκάλι σναπς», ήταν το χαρακτηριστικό σχόλιο εκπροσώπου του Ελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας.

Τι να μας πει και ο γερμαναράς μεθύστακας που ο παππούς του χαιρετούσε τη σβάστιγκα θα έπρεπε να απαντήσουμε εμείς μεγαλόστομα σα γνήσιοι Ελληνάρες. Εξάλλου μας τα χρωστάνε αυτά οι Γερμανοί από την κατοχή, όπως είπε και κάποιος σοφός Ελληνόψυχος.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός λοιπόν δυσαρεστημένος από την ΕΕ… Καλό κι αυτό Έτσι μάθαμε στην Ελλάδα όμως. Ο κλέφτης πρέπει να φωνάξει για να φοβηθεί ο νοικοκύρης. Έτσι γίνεται στο εμπόριο, στα σχολεία, στις δημόσιες υπηρεσίες, στους δρόμους που οδηγούμε και περπατάμε, στις συναλλαγές μας, στην καθημερινότητά μας. Ο πιο θρασύς έχει το πάνω χέρι. Στο υπουργικό συμβούλιο βέβαια έκανε τα παράπονα ο Γιώργαρος ως γνήσιος τζάμπα μάγκας. Όχι στις Βρυξέλλες. Έυγε Ελλαδάρα. Πάρτους τα φράγκα τους καπιταλιστές. Φόρα το επαναστατικό σου μπολυζάκι ανέβα στο 3λιτρό σου και δωστους να φάνε τη σκόνη σου, που θα τολμήσουνε να μη μας σώσουνε…

Read Full Post »

DAMAGED GOODS ─ SEND THEM BACK

Από τον Chris Anart

With the recent opening of the new hypermodern Museum of Acropolis, of course, the issue of the Parthenon marbles gains a new momentum. Not that it has ever lost the edge, but now the last cynical and arrogant argument of dimwit curators of that weird place called The British Museum ceases to stand. Remember, the argument was that there were no adequate facilities at their original site that would guarantee their proper preservation and conservation. But, let’s take things from the beginning.

First of all, the very way in which Mr. Elgin acquired the marbles is doubtful. That is, it is not clear whether it was a legitimate purchase or just a poorly covered snatch. But, let’s assume that everything was legitimate. That brings us to the second usual point made about the late benefactor of global cultural tradition.

That second point is that Elgin actually saved the marbles from disaster. But, mind you, that couldn’t have been his intention, because he simply couldn’t know that the notorious shelling of the Parthenon was going to take place some years later. Unless, of course, one wants to add clairvoyance and prophecy to other amazing qualities and abilities this hero was attributed with. Now, that doesn’t stand simply because most of the marbles and statues that were left behind by Elgin did survive. Furthermore, he actually ruined them by having the top layers of the marbles scrubbed off with iron brushes. What can we say: they just weren’t white enough for Mr. Elgin’s taste.

Finally, even the argument — generally so appealing to the well-known British arrogance and cynicism — claiming that the locals (I hesitate to call them Greeks, since the continuation of Greek national identity is somewhat a point of contention among those same exquisite British scholars) do not have the knowledge or expertise to properly preserve the remnants of the culture the West claims to be the rightful hair to; even that argument remains quite shaky. They (the locals) did do, and are still doing quite a good job in protecting the Acropolis and other ancient monuments and sites from pollution and other perils they are exposed to nowadays.

• One thing has to be said, though, and that is a big thanks to the Italians, the Brits, the Germans, the French and others who did their best to uncover, preserve and revive the legacy of ancient civilizations, especially Greek and Roman. However, given the comments and the “arguments” put forward by the curators of the British Museum — which were, of course, duly reported by the BBC, together with the malicious comments about the official opening of the Museum of the Acropolis — one seriously doubts whether they are the right people for the job.

I mean, given the lame arguments one wonders whether they ever did such a good job at preserving and conserving the legacy everyone in Europe is so proud of, or is it actually the legacy of Mr. Elgin that they preserve. For those comments and statements reveal a typical “Elginian” attitude, which could be summarized in this way: they (the marbles) are great, they are beautiful, I want them and I’m not giving them to anybody else. That seems to be the position behind the dimwit — and certainly extremely arrogant (as stupidity and stubbornness always are) — statement of one British Museum official that the marbles should stay separated so that their Greek side be visible in Athens and their universal meaning will still be observed in London.

Now, that seems to imply that Greece is not a part of the world but rather just a peculiar local community and place, whereas the British Museum holds a copyright on universal values and meanings. And all that by exhibiting artifacts from all over the world in a place called, not the World Museum, but exactly the British Museum. And, aside from a childish anal fixation on possession, that shows just how much the remnants of old British cultural colonialism are still alive and kicking in the Kingdom.

What are we supposed to think? That this is all somehow British art and architecture, and not Egyptian, Greek, Indian etc.? Well, if it’s not the colonial heritage and the nostalgia for it, there could be only one other reason for this stubbornness: the profit. Understandably and expectably, the profits of the British Museum are bound to drop should the marbles be returned, and we all know how much it hurts to lose money.

Another “argument” that could be heard from a lady curator of the Brit Museum was that the marbles could not be returned to their original location because they are not isolated single statues or works, but part of an ensemble, of a greater complex. Well, this clearly shows how these people totally miss the essential points of this matter.

· They have to be returned exactly because they are parts of a greater and absolutely integral work. That’s exactly why, dummy!

And that is the essential thing here: if you keep them separated (now that there is no infrastructural reason and no problem with the facilities or adequate expertise) their very essence will remain ruined and mutilated. Those marbles were made in a certain environment, they emerged from that specific soil and were meant to blend with the landscape and the configuration of their homeland. In other words, they lack their full meaning, value and sense as long as they are wrested from their original location. and, of course, nobody (be it an expert, a tourist or an art lover) could even begin to truly and properly appreciate this meaning, value and sense as long as the separation is in effect.

But, this goes without saying for anyone who knows anything at all about classical antiquity, about art, or about history and archeology. Ask any classicist and she will tell you that this and other great works of classical antiquity possess exactly that characteristic: they are incorporated in their immediate environment and they are fully functional as works of art only if and when they are completed with the soil they emerge from and the landscape (location, configuration) they are situated in. Only then and there are they complete and are what they really are.

· So, it is not — or at least should not be — a question of anybody’s national treasure, national legacy or right to possession of the marbles. (Hence, the question of whether they were looted or legally purchased is absolutely irrelevant.) It is a question of the universal cultural legacy of this planet. Therefore, the marbles will not be returned to the Greeks, nor taken away from the Brits. They were never theirs, or anybody else’s for that matter.

· The marbles will return to their home, their homeland and their origins, the only place they belong to and the only place that rightfully belongs to them.

Read Full Post »

Τεμπελόσκυλα εκβιαστές ή δύο προτάσεις για την επίλυση του αγροτικού

Δεν υπάρχει στον κόσμο αγελάδα που θα δεχόταν να ζήσει τη ζωή μιας Ελληνίδας αγελάδας.  Αν την έφερνε κανείς στις χωματερές που οι Έλληνες κτηνοτρόφοι ονομάζουν στάβλους, ή θα το ‘βαζε αμέσως στα πόδια ή θα ποδοπατούσε τον μεθύστακα βλάχο δίπλα της ή θα αυτοκτονούσε.  Παρόμοια, ούτε ένας κόκκος ευρωπαϊκού σταριού δε θα δεχόταν να βγάλει ρίζες στα ελληνικά ζιζανοχώραφα.  (Ή μάλλον δε θα μπορούσε.)

Και όμως αυτά τα μεθυσμένα τεμπελόσκυλα που ξημεροβραδιάζουν στα καφενεία και μπουρδέλα ενώ τα ζωντανά τους ζουν μέσα σε ακαθαρσιές, χρόνια τώρα, κάθε χειμώνα που κάθονται κόβουν την Ελλάδα στα δύο.  Εκβιάζουν έναν ολόκληρο λαό για να πληρώσει την ανευθυνότητά τους.

Τόσα έχουν γραφτεί και ειπωθεί για τα βλαχαδερά που κάθε χρόνο τέτοια εποχή παραλύουν τη χώρα χωρίς να της έχουν προσφέρει τίποτα απ’ όσα οφείλουν, που εμείς δεν πρόκειται να σας κουράσουμε με άλλες αναλύσεις και εξηγήσεις.  Θα ήταν άσκοπο.

Εμείς απλώς θα προτείνουμε δύο λύσεις που μπορούν να σταματήσουν τους εκβιαστές αγρότες.

Κατ’ αρχήν, καλούμε την κυβέρνηση:

Να μην ικανοποιήσει ΚΑΝΕΝΑ αίτημα των λεγόμενων αγροτών.  Όσες τέτοιες αποφάσιες έχουν ήδη παρθεί – να ΑΝΑΚΛΗΘΟΥΝ αμέσως.  ΟΥΤΕ ΕΝΑ ευρώ στους εκβιαστές.

Ο λόγος είναι απλώς.  Όσο οι κυβερνήσεις τους δίνουν λεφτά, τα αναίσθητα τεμπελόσκυλα θα μεθάνε, θα ξύνουν τα αδειανά τους αρχίδια και θα κλείνουν τους δρόμους.  Όταν δε θα έχουν πια για πουτάνες, μπορεί να ξαναγίνυν αυτό που σήμερα, κυνικότατα, λένε ότι είναι.

Ή, αν προτιμούν, ας πάνε να ζητήσουν επιδοτήσεις απ’ τα κόμματα που, μέσω των εγκαθέτων τους, στηρίζουν το νταϊλίκι τους.

Καλούμε, επίσης, τον ελληνικό λαό:

Να κάνει ΚΑΘΟΛΙΚΟ ΜΠΟΪΚΟΤΑΖ των επονομαζόμενων ελληνικών αγροτικών προϊόντων.  Έτσι θα τρώμε φθηνότερα και πιο υγιεινά.

Οι λεγόμενοι Έλληνες αγρότες μόνο αν χρεοκοπήσουν θα βάλουν μυαλό.  Σε κάθε άλλη περίπτωση, είμαστε καταδικασμένοι να πληρώνουμε μια ζωή τις άσφαιρες νύχτες τους στα κολλάδικα.

Και όπου κάνουν μπλόκο… ΜΑΤ, δακρυγόνα και ό,τι άλλο χρειαστεί.  Άλλη γλώσσα δεν καταλαβαίνουν τα τεμπελόσκυλα.

Read Full Post »

Τι σόι κόμμα είναι το ΚΚΕ;

Το ΚΚΕ τι κόμμα είναι ακριβώς; Αστικό ή επαναστατικό;

Διότι, αν το ΚΚΕ είναι επαναστατικό κόμμα, τι δουλειά έχει να κάθεται σε ένα αστικό κοινοβούλιο.  Από κει θα κάνει την επανάστασή του;

Αν όμως είναι αστικό κόμμα, τότε γιατί συνεχώς υποκινεί κοινωνικές ομάδες σε πράξεις που σκοπό έχουν την αποσταθεροποίηση της αστικής δημοκρατίας η οποία, αν δε μας απατά η μνήμη, είναι το συνταγματικά κατοχυρωμένο πολίτευμα της Ελλάδας.

Εμείς πάντως βλέπουμε ότι το ΚΚΕ δεν είναι ούτε αστικό ούτε επαναστατικό, αλλά επιχειρηματικό κόμμα που λειτουργεί με την αδιαφάνεια με την οποία λειτουργούσε και ο μεγαλύτερος απατεώνας του αιώνα Bernard Madoff.

Ο οποίος βέβαια πιάστηκε για έναν και μόνο λόγο: δεν ήταν επιχειρηματίας του ΚΚΕ, ούτε καν μέλος ή οπαδός του.  Και επειδή δεν είχε τις πλάτες του ΚΚΕ, θα φάει ισόβια.

Καλά να πάθει.

Read Full Post »

Σφαίρα, ταρώ, εξορκισμός

Δυστυχώς δεν υπάρχει αξιόπιστο μεσιτικό γραφείο στο οποίο μπορεί να αποταθεί όποιος ζητά τη λύση για τα προβλήματα που τον βασανίζουν, του φέρνουν αυπνίες, του δημιουργούν έλκος και τάσεις αυτοκτονίας.  Οι «γκουρού» που δραστηριοποιούνται στο συγκεκριμένο «κλάδο» (πολιτικοί, κομματικά στελέχη, μέντιουμ, Λαζόπουλοι, Τριανταφυλλόπουλοι κ.ο.κ.), δίνουν βέβαια λύσεις – μόνο, όμως, στα δικά τους (οικονομικά και γκομενικά) προβλήματα.

Για να πετύχουν στο σκοπό τους, πρέπει να οξύνουν ή και να δημιουργήσουν, εκ του μη όντος, σοβαρά προβλήματα στους πελάτες τους.  Ο χρήστης των υπηρεσιών τους δε διαφέρει σε τίποτα από έναν ηρωινομανή: ξέρει ότι η πρέζα κάνει κακό, όμως η δυσπιστία που νιώθει απέναντι στον εαυτό του είναι τέτοια που δεν τον αφήνει να την κόψει.

Όποιος, λοιπόν, ζητά πάντα από άλλους – και ποτέ απ’ τον εαυτό του – να του υποδείξουν είτε πώς θα ζήσει είτε πώς θα βγει από τη δυστυχία στην οποία ζει είναι άξιος της δυστυχίας του και πρέπει να τη χαρεί.

Προκειμένου να βρει κάποιος τις λύσεις οι οποίες θα τον βγάλουν οριστικά από το τέλμα στο οποίο ισχυρίζεται ότι ζει, η πρώτη προϋπόθεση είναι να είναι ειλικρινής απέναντι στον εαυτό του.

Έχει γίνει η ζωή του πραγματικά ανυπόφορη ή απλώς κλαίγεται «Η ζωή μου είναι ανυπόφορη!» ώστε να τον αφήσουν ήσυχο να συνεχίσει να ζει ανεύθυνα.

Από την ειλικρίνεια του απέναντι στον εαυτό του θα προκύψουν η βούληση και η εφευρετικότητα, απαραίτητες για να επιχειρήσει κανείς να δώσει νόημα στη ζωή του.  Αν σ’ αυτές προστεθεί και σοβαρή μόρφωση που, κατ’ αρχήν, αποστρέφεται τα εκπαιδευτικά ιδρύματα της  Παπαρήγας και του Αλαβάνου, του ζεύγους Ευαγγελάτου-Στεφανίδου, του Λάκη και του Μάκη – της σάρας και της μάρας, δηλαδή – είναι βέβαιο ότι θα βρει κανείς τρόπο να κάνει τη ζωή του πιο αξιόλογη, πιο αξιοπρεπή.  Διότι θα έχει αποκτήσει τις απαραίτητες αρχές και κριτήρια για να χειριστεί με ευθύνη τον εαυτό του.

Εμείς πάντως, εδώ και πολύ καιρό διατυπώσαμε τις προτάσεις μας στη σελίδα Action.  Γράφοντάς τις ξέραμε ότι δεν είναι δυνατόν να ακολουθηθούν, καθώς προϋποθέτουν την πλήρη άρνηση του ελληνικού τρόπου ζωής που τον χαρακτηρίζει πιο εύστοχα η λέξη χαβαλές.

 

Read Full Post »

Φύγε εσύ, έλα εσύ

Αναλαμβάνω σε κρίσιμη και φορτισμένη περίοδο. Η ανασφάλεια, η αβεβαιότητα για το μέλλον, η οργή και ο θυμός των νέων δημιούργησαν κλίμα έντασης και αμφισβήτησης. Θέλω να απευθυνθώ στους νέους και να τους πω ότι καλά κάνουν. Αμφισβητήστε μας. Η αμφισβήτηση ανοίγει νέους δρόμους, απομονώνει αποστεωμένες απόψεις, είναι το οξυγόνο της κοινωνίας.

Δύο τινα μπορεί να συμβαίνουν με αυτή τη δήλωση του Άρη Σπηλιωτόπουλου.  Ή ειρωνευόταν τα εξεγερμένα, οπότε μπράβο του.  Ή εννοούσε τα όσα είπε, στην οποία περίπτωση η «κυβέρνηση» του συζύγου της Νατάσας αποδεικνύει για άλλη μια φορά πόσο αξιολύπητη είναι.  Αφού είναι αργά πια να κάνει οτιδήποτε για να κρατηθεί στην εξουσία.

Read Full Post »

Και ο Ομπάμα να φοβήται το ΚΚΕ

by jack

Στην Ελλάδα αυτοί που θορυβήθηκαν περισσότερο από τις εξελίξεις στην Αμερική δεν ήταν οι ακροδεξιοί, οι ισλαμόφοβοι (αν υπάρχουν τέτοιοι στην Ελλάδα) και γενικά οι δυνάμεις τις συντήρησης που φυσιολογικά θα έπρεπε να στεναχωρηθούν περισσότερο, αλλά το ΚΚΕ, που είδε τον μπαμπούλα που είχε κατασκευάσει να αποκτάει ένα πιο ανθρώπινο πρόσωπο.

Ήταν το πρώτο κόμμα που έσπευσε να πάρει θέση στην εκλογή Ομπάμα τονίζοντας στους οπαδούς του ότι δεν πρέπει να εφησυχάζουν, αφού δε θα αλλάξει κάτι στην ουσία της πολιτικής της ιμπεριαλιστικής δύναμης.

Βέβαια μέσες άκρες δεν έχουν άδικο. Άλλωστε όλες οι νηφάλιες φωνές από όλους τους χώρους το τόνισαν αυτό, αλλά αυτό δε μειώνει στο ελάχιστο τη σημασία της εκλογής του αφρικανού μετανάστη.

Βέβαια, το ΚΚΕ έχει απαντήσει και σε αυτό, παραπέμποντας στην ελιτίστικη εκπαίδευση που είχε ο νεαρός Χουσεΐν Μπαράκ.  Έχει δίκιο.

Μόνο τα παιδιά των ντόπιων σοσιαλιστών και κομμουνιστών δεν αλλοτριώνονται και δε χάνουν την αριστεροσύνη τους και τη λαϊκότητά τους στα ιδιωτικά κολλέγια που αποφασίζουν οι γονείς τους να σπουδάσουν.

Read Full Post »

Πολιτική και βιτριόλι

Όσο κουτσομπολιό και αν τρώνε απ’ τα Αριστερά, τα άκρα Δεξιά και τα ενδιάμεσα της νεοελληνικής κοινωνίας, οι Αμερικανοί την έχουν κάνει την αλλαγή τους.

Ένας αφροαμερικανός, γεννημένος στην Κένυα, από πατέρα μουσουλμάνο, όχι μόνο διεκδίκησε, αλλά κέρδισε την προεδρία των ΗΠΑ.

Σε εφιάλτη καταλήγει η σκέψη για την τύχη που θα είχε ένας Έλληνας πολίτης αλβανικής ή βουλγαρικής καταγωγής αν διεκδικούσε παρόμοιο αξίωμα.  Στο Γκραικυλιστάν, μια τέτοια υποψηφιότητα θα είχε – σίγουρα πράγματα! – βιτριολικό τέλος.

Read Full Post »

Ούτε ένας

Ο αρθρογράφος της Καθημερινής Πάσχος Μανδραβέλης αναμφισβήτητα ανήκει, μαζί με τον αναλυτή της Ελευθεροτυπίας Λεωνίδα Χατζηπροδρομίδη, στους ελάχιστους σοβαρούς Έλληνες δημοσιογράφους.

Δε χάνει τη σοβαρότητά του ακόμα και όταν προσπαθεί, τρόπον τινα, να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, τους γκραικυλιστανούς πολιτικάντηδες, μάλλον υπαινισσόμενος ότι είναι ο καθρέφτης εκείνων που τους αναδεικνύουν σε κυβερνητικούς θόκους, παρά την πασίδηλη έλλειψη κάθε ιδιότητας.

Το άρθρο του Μην πυροβολείτε (άλλο) τους πολιτικούς προσφέρει μια θαυμάσια αφορμή να ξεκαθαριστούν ορισμένα πράγματα σχετικά με τους Γκραικύλους που μόνο η παντελής έλλειψη κοινωνικών κριτηρίων τους επέτρεψε να ασχοληθούν με την πολιτική.

Ευθύς αμέσως, ο Μανδραβέλης θέτει ένα ανύπαρκτο όσο και απλοϊκό δίλημμα.

Αλήθεια!  Αν όλοι οι πολιτικοί είναι χάλια και δεν προσφέρουν καμιά προοπτική, τότε γιατί να μην πάρουμε κι εμείς τις μολότοφ;

Η αλήθεια είναι ότι, μηδενός εξαιρουμένου, οι Έλληνες πολιτικοί είναι χάλια από κάθε άποψη.

Δεν παράγουν πολιτική διότι ούτε θέλουν ούτε ξέρουν πώς να το κάνουν. Το μόνο που θέλουν και ξέρουν είναι να ξεκατινιάζονται, να παραληρούν, να χυδαιολογούν, να κλέβουν.  Όλες οι πράξεις τους έχουν έναν και μοναδικό σκοπό – να γίνουν είδηση στο δελτίο των οχτώ και προσκεκλημένοι σε διάφορες εκπομπές και τηλεπαράθυρα.

Χρόνια τώρα, οι Έλληνες πολιτικοί δεν έχουν καμιά ανάμειξη στη λήψη αποφάσεων που αφορούν στην τύχη της χώρας τους.  Ακόμα και οι αποφάσεις που αφορούν στην εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας λαμβάνονται χωρίς καμιά συμβολή, χωρίς καμιά ενεργό συμμετοχή των Ελλήνων πολιτικών.  Οι Έλληνες πολιτικοί απλώς παρίστανται στη λήψη αυτών των αποφάσεων.

Αλήθεια, θυμάται κανείς κάποια μακροπόθεσμα οφέλιμη για τον τόπο ενέργεια οποιασδήποτε ελληνικής κυβέρνησης τα τελευταία είκοσι χρόνια;  Το μόνο που μένει στη μνήμη απ’ αυτή την περίοδο είναι τα ερωτικο-οικονομικά σκάνδαλα των μελών τους.

Αλλά και οι σημερινοί – δεν ξέρει κανείς και πώς να τους χαρακτηρίσει – ποια πολιτική παράγουν;  Τι προσφέρουν στον ελληνικό λαό;

Τι έχει προσφέρει, φέρ’ ειπείν, η Ντόρα Μπακογιάννη στην Ελλάδα;  Ποια ενέργειά της ενίσχυσε τη θέση της χώρας ή έστω βελτίωσε την εικόνα της διεθνώς;  Η μόνη ικανότητα που διαθέτει η σημερινή υπουργός Εξωτερικών είναι να κάνει δημόσιες σχέσεις και, βέβαια, να φλυαρεί για ώρες ατελείωτες.  Τρία λεπτά αφού τελειώσει, όμως, θυμάται κανείς τι είπε;  Οϋτε η ίδια.

Τίποτα το περίεργο.  Με τα γονίδια του Μητσοτάκη μπορεί ποτέ να είναι κανείς χρήσιμος;

Στο Γιώργο Αλογοσκούφη δεν αξίζει καν να αναφερθεί κανείς.  Η ανικανότητά του είναι γραμμένη στο προσωπό του.  Ακόμα και σε τελείως διαφορετικούς καιρούς, θα ήταν το ίδιο λίγος.  Το ίδιο ισχύει για το Σουφλιά, το Μεϊμαράκη, την Πετραλιά και όλους τους υπόλοιπους που απαρτίζουν το, κατ’ ευφημισμόν και μόνο, υπουργικό συμβούλιο του συζύγου της Νατάσας.  Δεν είναι πολιτικοί όλοι αυτοί, ούτε καν πολιτικάντηδες.  Σταλινικοί απαράτσικ βουτηγμένη στην «κομματική πειθαρχία» είναι.

Μα και η μείζονα αντιπολίτευση, ποια πολιτική παράγει;  Όλο με κασέτες ασχολείται.  Σαν τον Τριανταφυλλόπουλο και τον Αναστασιάδη.

Ο γιος Παπανδρέου έχει καταλάβει (η περίφημη, ενδημικά ελληνική, θεωρία του «ώριμου φρούτου») ότι λόγω της ηλιθιότητας του ανιψιού Καραμανλή θα κυβερνήσει, χωρίς να έχει κάνει απολύτως τίποτα.  Γι’ αυτό και μπορεί να αναλώνεται σε αυτιστικά εσωκομματικά παιχνίδια με τους αυριανούς υπουργούς του (τους χθεσινούς του Σημίτη).  Με ένα λόγο, η αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ δεν είναι καν η αγοραία αντιπολίτευση του πεζοδρομίου που κάνουν ο ΣΥΡΥΖΑ και το ΚΚΕ.

Στο σύνολό τους, οι δικοί μας – πραγματικά δεν ξέρει κανείς και πώς να τους χαρακτηρίσει – είναι γνωστοί σ’ όλη την οικουμένη ως παρακατιανοί της διεθνούς κοινότητας.  Γι’ αυτό κανένας δεν τους λαμβάνει υπόψη.  Γι’ αυτό δε ζητάει κανείς τη γνώμη τους για τίποτα.  Ούτε για τα θέματα που αφορούν άμεσα στη χώρα τους.  Η διεθνής κοινότητα απλώς τους ανέχεται αναγκαστικά, μια και δε γίνεται να αποβάλλει την Ελλάδα απ’ τους οργανισμούς της.

Όσο για τις μολότοφ, ε, είναι λίγο απλοϊκό το σύνθημα.

Μετά την έκτη δημοτικού, έχει μάθει κανείς ότι οι μολότοφ και η βία δεν έλυσαν ποτέ κανένα κοινωνικό πρόβλημα. Με τη ρίψη μολότοφ και τους βανδαλισμούς κανένας ποτέ δεν κέρδισε περισσότερη ελευθερία.  Κάθε άλλο.  Αυτός ο συνδυασμός οδηγεί, με μαθηματική ακρίβεια, είτε σε γκούλαγκ είτε σε δικτατορίες.

Όμως εξαιτίας αφ’ ενός του χαμηλού μορφωτικού επιπέδου τους και αφ’ ετέρου της ανηθικότητας της Αριστεράς, οι έφηβοι χούλιγκαν ούτε μπορούν ούτε ποτέ θα μπορέσουν να αντιληφθούν ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι να πετύχει κανείς αυτό που θέλει.  Αν βέβαια το θέλει ειλικρινά.

Η απελπισία τους είναι αβυσσαλέα, επειδή αβυσσαλέο είναι το πνευματικό κενό τους.  Αυτό τους οδήγησε στην καταστροφική μανία των προηγούμενων εβδομάδων και θα τους οδηγήσει εκεί ξανά.  Τίποτα άλλο δεν μπορούν να κάνουν.

Δε βλέπουν άλλες λύσεις επειδή δεν μπορούν να δουν καθαρά τον εαυτό και τον περίγυρό τους.  Και δεν μπορούν να τα δουν καθαρά διότι δεν ξέρουν να σκέφτονται.  Αλλά, το να μάθουν να σκέφτονται δεν ήταν ποτέ επιδίωξή τους.  Γι’ αυτό ακόμα και η «απελπισία» τους είναι μια φθηνή σαπουνόπερα.

Δεν «απελπίζονται» οι Έλληνες έφηβοι ούτε για το μέλλον τους ούτε για την ανεργία ούτε για την επαγγελματική αποκατάστασή τους.  Κούφια λόγια είναι όλα αυτά.

Οι Έλληνες έφηβοι είναι απελπισμένοι γιατί δεν υπάρχουν πια φράγκα για να μπεκρουλιάζουν κάθε βράδυ και για να αγοράζουν κάθε βδομάδα καινούργιο κινητό.  Γι’ αυτό πετάνε μολότοφ.

Υπάρχουν δύο διέξοδοι απ’ την απελπισία: η μια είναι η ριζική αλλαγή του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβάνεται κανείς τη ζωή του, η άλλη είναι η αυτοχειρία.

Η ελληνική κοινωνία και ιδιαίτερα το κομμάτι της που (τελείως αδόκιμα) αποκαλείται νεολαία διάλεξε, απ’ ό,τι δείχνει, το δεύτερο.

Ήταν η μοναδική επιλογή που μπορούσε να κάνει.

Read Full Post »