By jack
Είπα να αφήσω λίγο τις προκυρήξεις και την επανάσταση όπως αυτή εκφράζεται από τους επίσημους φορείς της και να δούμε πως η επανάσταση έχει επηρεάσει τον απλό πολίτη. Τον πολίτη που δεν έχει τη διάθεση, το κουράγιο και την υπομονή να αλλάξει το παραμικρό στραβό στον εαυτό του, αλλά νιώθει έτοιμος και ικανός να αλλάξει τα πάντα στη χώρα και τον κόσμο.
Προσοχή! Επαναστατημένοι δεν είναι οι φτωχοί μετανάστες, οι σκληρά εργαζόμενοι, οι τίμιοι καθημερινοί άνθρωποι που υφίστανται αδικίες, ο ταλαιπωρημένος από την κρατική γραφειοκρατία και αναλγησία πολίτης, και όλοι αυτοί οι άνθρωποι που σηκώνουν στους ώμους τους πλήθος ευθυνών για να καταφέρουν να ζήσουν πολιτισμένα και ευτυχισμένα σε μια δύσκολη κοινωνία, την οποία σιγά, επικοδομητικά και καταρχήν στο οικογενειακό – φιλικό – εργασιακό τους επίπεδο προσπαθούν να αλλάξουν με τις αξίες τους και τη συμπεριφορά τους.
Θέτω κι ένα ερώτημα εδώ (καθόλου ρητορικό). Θα έπρεπε όλοι αυτοί να επαναστατήσουν;
Από την άλλη, αιώνια επαναστατημένοι είναι οι φοιτητές και όλοι όσοι έχουν μάθει να ζουν με χαρτζιλίκι, οι αγροτοκτηνοτρόφοι και όσοι έχουν μάθει να ζουν από τις επιδοτήσεις της ΕΟΚ (και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο), οι συνδικαλιστές και οι εργατοπατέρες, οι μαθητές που κάθε χρόνο καταλαμβάνουν και βανδαλίζουν τα σχολεία , οι δημόσιοι υπάλληλοι που κρέμασαν πανό στην ακρόπολη, οι οδηγοί φορτηγών, οι λιμενικοί, οι τελωνιακοί και όλοι όσοι προσφέρουν μονοπωλιακές υπηρεσίες και φυσικά η αριστερά, κυρίως η ανανεωτική, που έχει σηκώσει τα λάβαρα της επανάστασης σε ιδεολογικό επίπεδο.
Η κυρία που επέπληξε τους μπάτσους στα εξάρχεια και ίσως έγινε αφορμή να διαφύγουν οι δράστες που τους πυροβόλησαν, είναι ο αφανής ήρωας αυτής της επανάστασης και το πιο αντιπροσωπευτικό και λαικό δείγμα του επαναστατημένου Έλληνα.
Είναι ο αγανακτησμένος πολίτης που τον ενοχλεί η ομολογουμένως άσχημη κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας, ο τραμπουκισμός μέρους της αστυνομίας, η κοινωνική αδικία, η αναξιοκρατία, το κομματικό και αναξιόπιστο κράτος που ο ίδιος ψηφίζει, αλλά τη λύση την περιμένει άνωθεν. Ποτέ δε φταίει, ποτέ δεν αλλάζει, ποτέ δεν είναι κομμάτι του προβλήματος. Για όλα φταίνε οι άλλοι. Οι μπάτσοι γουρούνια, οι βουλευτές, οι επιχειρήσεις, η Αμερική, το εβραικό σιωνιστικό λόμπι, ο Μπους . Είναι σαν το μωρό. Σκούζει στο κλάμα και απαιτεί εδώ και τώρα να αλλάξουν όλα μαγικά.
Και σε όλο αυτό το κλιμα εκκολάπτεται το αυγό του φιδιού, η ακροδεξιά, που θα μεγαλώσει και θα πάρει δύναμη από τους αγανακτισμένους πολίτες της άλλης πλευράς, που θα βρουν πρόσφορο έδαφος να καλλιεργήσουν τα δικά τους αποθημένα, να βγάλουν στην επιφάνεια τα δικά τους παράπονα. Είμαστε μια κοινωνία στην οποία έχουν επιβληθεί οι κλαψιάριδες, οι τεμπέληδες κι αυτοί που θέλουν μασημένη τροφή. Δεν παράγουμε πολιτισμό, ιδέες, προιόντα, αξίες γιατί μας τραβάει σα βαρίδιο αυτό το κομμάτι της κοινωνίας και η πολιτική του έκφραση.
Η επανάσταση σαν έννοια και όρος έχει αιτία και λογική. Αυτός που δεν έχει στον ήλιο μοίρα έχει το ιερό κίνητρο της επιβίωσης να θέλει να γκρεμίσει τον κόσμο και να χτίσει έναν άλλο που χειρότερος τουλάχιστον γι αυτόν δεν μπορεί να είναι. Ο Πακιστανός που ζει με άλλους οχτώ σε ένα υπόγειο 30 τετραγωνικών έχει το δικαίωμα να διαλύσει τα πάντα αφού ζει στο μηδέν. Η επανάσταση είναι κοινωνική ανάγκη. Είναι η μόνη λύση του απόκληρου. Πρέπει να γίνει κάποια στιγμή από τους απόκληρους όλου του πλανήτη που τόσα χρόνια εμείς ο πρώτος κόσμος (που έχουμε τηλεοράσεις, πλυντήρια, αυτοκίνητα, πολυμίξερ, πόρτες ασφαλείας και προφυλακτικά με γεύση μπανάνα) και οι τοπικές ελίτ έχουν εκμεταλλευτεί από γεννιά σε γεννιά.
Η ελληνική επανάσταση του 2000 όμως, είναι ανέκδοτο. Γιατί πρώτον ο κόσμος εδώ έχει τη γνώση μέσα από την ανάλυση της ανθρώπινης φύσης και τα ιστορικά κοινωνικά παραδείγματα ότι ακόμα και να σαρωθούν τα πάντα η κοινωνία θα ξαναχτιστεί με τους ίδιους ακριβώς κανόνες. Δεύτερον διότι ντύνεται με τον ιδεολογικό μανδύα της δικαιοσύνης και της αλλαγής, από ανθρώπους που μόνο απόκληροι δεν είναι και τρίτον γιατί οι βασικοί άξονες αιτημάτων των επαναστατημένων είναι το εύκολο χρήμα (επιδοτήσεις και δάνεια), η εύκολη εργασία (διορισμός στο δημόσιο), διατήρηση των συντεχνιακών προνομίων, διατήρηση της ιδεολογικής υπεροχής, το φτηνό ipod, η φθηνή φιάλη στα μπουζούκια, πτυχία χωρίς ιδρώτα, θάνατος στους μπάτσους και στους αμερικάνους και τα λοιπά και τα λοιπά.
Τελικά η επανάσταση του τρίτου κόσμου και των πεινασμένων θα ξεκινήσει με μπροστάρη τον πιο παχύσαρκο και καλομαθημένο λαό του κόσμου. Με προκυρήξεις τύπου σέχτας και ευτελή τσιτάτα που γίνονται κομματικά σλόγκαν στο στόμα βουτυρομπεμπέδων πολιτικών θα αλλάξουμε τη μοίρα του πλανήτη. Προλετάριοι όλου του κόσμου, ενωθείτε!
ΑΝ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ (ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ) ΦΥΣΗ, ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΥΜΕ, ΟΤΙ ΔΗΛΑΔΗ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΟΛΟΕΝΑ ΜΙΚΡΑΙΝΕΙ, ΓΙΝΕΤΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟΣ, ΤΟΤΕ ΣΥΜΦΩΝΩ!
ΓΙΑΤΙ ΟΜΩΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Η ΓΕΥΣΗ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ Ο ΒΟΥΤΥΡΟΜΠΕΜΠΕΣ ΝΕΑΝΙΑΣ ΤΣΙΠΡΑΣ ??
ΑΛΛΑΓΕΣ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ. Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΑΤΟΜΟ ΕΧΕΙ ΔΙΑΜΟΡΦΩΘΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΕΦΤΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΑ.
ΩΣΤΟΣΟ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΜΟΝΗ (ΑΝΙΣΗ) ΜΑΧΗ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ. Η ΜΟΝΗ ΜΑΣ ΜΙΚΡΗ ΕΛΠΙΔΑ. ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΕΣΤΩ ΚΑΤΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΜΑΣΤΕ!
Καταρχήν ευχαριστώ για τη συμμετοχή σου στην κουβέντα
Το άρθρο δεν αναφέρεται ούτε στην ελληνική ούτε στην ανθρώπινη φύση, ούτε πολύ περισσότερο στον Τσίπρα και την αριστερά
Το άρθρο αναφέρεται στην “επανάσταση” που γίνεται στην Ελλάδα τους τελευταίους μήνες.
Δεν εντάσσω στον όρο “επανάσταση” ούτε την αριστερή σκέψη, ούτε την πολιτική βούληση για αλλαγή και πρόοδο, την οποία και σέβομαι.
Απλά είμαι εναντίον όλου αυτού του πανηγυριού που έχει στηθεί και από το οποίο προσπάθησαν ή προσπαθούν να καρπωθούν οφέλη και κάποιοι πολιτικοί(καλώς ή κακώς κυρίως – και αναπόφευκτα ίσως – της αριστεράς).
Με τα τρία άρθρα της ενότητας “επανάσταση 2008-09” που έχω παραθέσει προσπάθησα να αναδείξω την προχειρότητα με την οποία κάποιοι στην Ελλάδα βαφτίζονται επαναστάτες καθώς και την κενότητα των πράξεών τους και όχι να καταφερθώ εναντίον προσώπων και πολιτικών χώρων, ούτε και να αναλύσω τον αγώνα για αυτοβελτίωση και αλλαγή σε ατομικό επίπεδο.
Το πνεύμα του σχολίου σου ήταν λίγο παράταιρο με αυτό που προσπάθησα να εκφράσω πράγμα που σημαίνει ότι δεν τα κατάφερα και πολύ καλά. Σε κάθε περίπτωση όμως είχε ενδιαφέρον και ειδικά η τελευταία παράγραφος που με βρίσκει πολύ σύμφωνο θα μπορούσε να γίνει απαρχή ενός νέου κύκλου συζήτησης στο μπλογκ
Ελπίζοντας να συνεχίσεις σύντομα το πολύ ενδιαφέρον θέμα που άνοιξες, παρακαλώ όσους έχουν πρόσβαση στο μπλογκ να αναρτούν χωρίς δική μου έγκριση τα σχόλιά τους σε ενδεχόμενα μελλοντικά άρθρα μου