τα σοσιαλιστικά αντανακλαστικά

από τον Jack

Πρώτα μια μικρή υπενθύμηση:

«Ο μηχανισμός πλέον υπάρχει, εκεί που υπήρχε το απόλυτο μηδέν, ένα ασφαλές καταφύγιο για τη χώρα μας», τόνισε ο πρωθυπουργός απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση του Α. Τσίπρα στη Βουλή για το μηχανισμό στήριξης από ΕΕ και ΔΝΤ. 

Αναφορικά με το ΔΝΤ υπογράμμισε ότι η πραγματικότητα είναι ότι το Ταμείο έχει μπει στο μηχανισμό και συμμετέχει ήδη στη διαδικασία της επιτήρησης, προσθέτοντας ότι στην Ευρώπη η πλειοψηφία είναι συντηρητική και η επιμονή του συντηρητικού Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος οδήγησε στην επιλογή ενός όχι αμιγώς ευρωπαϊκού μηχανισμού. 

«Σήμερα έπρεπε να εγκαλείται η ΝΔ και οι ομοϊδεάτες της για το ότι ΔΝΤ είναι εδώ, τόνισε ο Γ. Παπανδρέου, συμπληρώνοντας ότι αν δεν υπήρχε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ η χώρα θα είχε οδηγηθεί κατευθείαν στο Ταμείο.

«Για τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, δεν πανηγυρίσαμε ποτέ. Αλλά τουλάχιστον η ΕΕ., αποφάσισε να στηρίξει την Ελλάδα, να είναι κοντά της- κι αυτό υπήρξε αποτέλεσμα της δικής μας προσπάθειας. Χωρίς τη διαδικασία αυτή, η χώρα θα πήγαινε κατευθείαν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τότε θα με ρωτάγατε: Πού είναι τα σοσιαλιστικά σας αντανακλαστικά;» υπογράμμισε.
Την αντίθεσή του στην προσφυγή της χώρας μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο επανέλαβε ο πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς από το βήμα του προσυνεδρίου της ΝΔ στο Ναύπλιο.
Όπως ανέφερε, η χώρα δεν θα αντέξει τα μέτρα που θα μας επιβάλλει, προβλέποντας ισοπέδωση μισθών και συντάξεων. Ο κ. Σαμαράς επιτέθηκε με δριμύτητα στην κυβέρνηση, υποστηρίζοντας πως η μπλόφα -όπως τη χαρακτήρισε- του Πρωθυπουργού για το ΔΝΤ γύρισε σε βάρος της χώρας. Αν και παραδέχθηκε πως επί ΝΔ υπήρχε κρίση ελλείμματος, κατηγόρησε το ΠΑΣΟΚ πως εκείνο δημιούργησε κρίση δανεισμού. «Ο νεοφιλελεύθερος σοσιαλισμός του κ. Παπανδρέου μας οδηγει στο ΔΝΤ»

Αγαπητοί μου διαδικτυακοί φίλοι. Στη χώρα μας έχουμε 2 κόμματα που μαλώνουν πιο είναι πιο αριστερό και λιγότερο φιλελεύθερο από το άλλο. Αφού χώρες που έχουν φιλελεύθερη κουλτούρα και κάποιες και διακυβέρνηση πεινάνε, λογικό είναι εμείς να κοιτάμε σε τρίτους δρόμους. Ο αεριτζής άλλωστε αρέσκεται σε τρίτους δρόμους και εναλλακτικές λύσεις γιατί πουλάει περισσότερο με λιγότερη προσπάθεια. Κορόιδα εξάλλου δε θα σταματήσουν να υπάρχουν
 
Μέσα στον όλο χαμό οι ιδεολογίες μας παραμένουν φάρος φωτεινός. Το καράβι βουλιάζει, τα κύματα είναι δυο μέτρα και εκεί που χρειαζόμαστε άντρες με ψυχή και αυτοθυσία, εμείς έχουμε ανθρωπάκια που κάθονται στη γωνίτσα για να φυλάξουν το φαναράκι της ιδεολογίας που τρεμοπαίζει. Καλά κάνουν βέβαια οι πολιτικάντηδες και μιλάνε με ιδεολογικούς όρους γιατί εμείς ως λαός τσιμπάμε κι αυτοί πρέπει να σώσουν το τομάρι τους. Αν δε μείνουν στην εξουσία είναι άχρηστοι για εργασία (οι περισσότεροι) οπότε στο βωμό της επιβίωσής τους τα πάντα επιτρέπονται

Αν θυμάστε όταν ξεκίνησε η κρίση την αποδώσαμε αποκλειστικά στους κερδοσκόπους Και επειδή φυσικά δεν έφταιγε η δομή της ελληνικής οικονομιας και κοινωνίας για την κρίση, προειδοποιήσαμε και τους φτωχούς συνεταίρους μας Πορτογάλους, Ισπανούς και Ιρλανδούς ότι η ελληνική κρίση αφορά και τους ίδιους. Κάναμε το πρόβλημά μας πανευρωπαικό και ιδεολογικό με λίγα λόγια. Θυμάστε τον Πάγκαλο που βγήκε και είπε στους Πορτογάλους ότι είναι το επόμενο θύμα των κερδοσκόπων; Μπράβο στον χοντρό τα είπε χύμα και τσουβαλάτα για άλλη μια φορά. Το ότι οι Πορτογάλοι δανείστηκαν εχθές με 4,2% και το δικό μας επιτόκιο καλπάζει πάνω από το 7% φυσικά και δεν έχει σημασία για τη σταυροφορία των Ελλήνων εναντίον του παγκόσμιου κεφαλαίου.

Και φυσικά μπλέξαμε και την ηθική. Όποιος συναλλάσσεται με λαμόγια γνωρίζει ότι οι κουβέντες περί ηθικής είναι το φόρτε τους. Ρωτάνε οι πολιτικοί μας αν είναι ηθικό που οι Γερμανοί δανείζονται πιο χαμηλότοκα από εμάς. Όσο ηθικό είναι να δουλεύουμε τις ίδιες ώρες με έναν Πακιστανό και να είμαστε 10 φορές πιο πλούσιοι από αυτόν.

Κλασσική συμπεριφορά λαμόγιου που όταν βρίσκει τα δύσκολα ιδεολογικοποιεί το πρόβλημα και σέρνει κι άλλους μέσα μπας και τη βγάλει καθαρή ο ίδιος. Ευτελείς ατομικές συμπεριφορές, που έχουμε υιοθετήσει σε επίπεδο εκπροσώπησής μας ως λαός.

Για να δούμε σε ποιον θα λάχει η καυτή πατάτα του ΔΝΤ. Μάλλον δε θα την αποφύγει το ΠΑΣΟΚ όσο κι αν το θέλει, αφού οι προηγούμενοι πηδήξανε σαν τα ποντίκια στη θάλασσα όταν μυρίστηκαν ότι το καράβι βουλίάζει. Ας παρακολουθήσουμε λοιπόν τη μάχη επιβίωσης των πολιτικών μας κι ας χειροκροτήσει ο καθένας μας τον δικό του αγαπημένο.

Read Full Post »

Τα σχολεία και τα σχόλεια

από τον Jack

Με αφορμή την αποκάλυψη!!! ότι η υπουργός παιδείας στέλνει το παιδί της σε ιδιωτικό σχολείο (αν υπάρχει 1 από τους 300 που δεν το κάνει … το είναι υπουργός παιδείας και είναι υποχρεωμένη να υπερασπίζεται τη δημόσια παιδεία είναι τυχαίο γεγονός φυσικά) τσέκαρα λίγο τα σχόλια των συντρόφων του ΚΚΕ για την αντίστοιχη περίπτωση της γγ Α.Παπαρήγα. Βρήκα και σας παραθέτω την επίσημη απάντηση του Ριζοσπάστη στα σχόλια ημών των κακεντρεχών.

Με τα… παιδιά της Αλέκας Παπαρήγα ασχολούνται εδώ και πάνω από 15 χρόνια διάφοροι επιτήδειοι, καθώς και με τις σπουδές αυτών των παιδιών στα ανά τον κόσμο κολέγια!!!

Το γεγονός λέγεται από “δημοσιογράφους” ραδιοφωνικών σταθμών και γράφεται από συναδέλφους τους των εφημερίδων. Αναπαράγεται από μικρόνοες, αφελείς και μη αφελείς, καθώς και από διάφορες “Κατίνες”, που παρεμβαίνουν σε ραδιοφωνικές εκπομπές, όπως “η κυρία Μαίρη από το Γαλάτσι”… Και ξαναγράφεται σε “σοβαρές” έρευνες, όπως αυτή της χτεσινής “Ελευθεροτυπίας”, η οποία ανακάλυψε (για πολλοστή φορά και παρά τις διαψεύσεις), ότι η κόρη της Αλ. Παπαρήγα σπούδασε στο Κολέγιο Ψυχικού!

Το γεγονός ότι η Αλ. Παπαρήγα δεν έχει παιδιά, αλλά ένα παιδί, το οποίο φοίτησε και τέλειωσε το Δημόσιο Γυμνάσιο και Λύκειο και όχι το ιδιωτικό, εδώ και 12 χρόνια μάλιστα, και το οποίο σπούδασε την αγγλική γλώσσα στο Deree, δε φαίνεται να ενδιαφέρει τους επιτήδειους…

Τα ίδια επανέλαβε χτες στο “Φλας” και ο γνωστός και μη εξαιρετέος Θ. Αναστασιάδης!

Γιατί επέλεξαν αυτή τη στιγμή να επαναφέρουν τις υπερβολές και τις ψευτιές τους; Ο λόγος, πέρα από τον αντικομμουνισμό τους, που εκφράζεται και με αυτόν το χυδαίο τρόπο, είναι ο εξής: Να εμφανίσουν το ΚΚΕ ίδιο με τα άλλα κόμματα που τάσσονται υπέρ της ιδιωτικής Παιδείας. Και να υποδαυλίσουν το γνωστό: “Το ΚΚΕ υποκινεί τους μαθητές που χάνουν έτσι τα μαθήματα και υποβαθμίζεται το δημόσιο σχολείο, ενώ τα στελέχη του στέλνουν τα παιδιά τους στα ιδιωτικά”!!!

Μήπως έχει ξεχαστεί ότι το ΚΚΕ ζητά επίμονα την κατάργηση κάθε μορφής ιδιωτικής Παιδείας, ελληνικής και ξένης; Μήπως έχει ξεχαστεί ότι το ΚΚΕ ζητά να μην αναγνωρίζονται ως επίσημα πτυχία, τα πτυχία που δίνονται από ξένα ιδρύματα στην Ελλάδα;

Απλά και μεστά μαθήματα προπαγάνδας. Κείμενο 271 λέξεων γεμάτο τσιτάτα και ατάκες και φουλ στη συναισθηματική φόρτιση και για την ταμπακιέρα 6 λέξεις   …Σπούδασε την αγγλική γλώσσα στο Deree…

Ακούσατε σύντροφοι; Σπούδασε την αγγλική γλώσσα στο Deree…To μέιλ με τις δικαιολογίες των ΠΑΕ για τα επισόδεια στα γήπεδα σας το έστειλα έτσι;

Read Full Post »

Και ο Ομπάμα να φοβήται το ΚΚΕ

by jack

Στην Ελλάδα αυτοί που θορυβήθηκαν περισσότερο από τις εξελίξεις στην Αμερική δεν ήταν οι ακροδεξιοί, οι ισλαμόφοβοι (αν υπάρχουν τέτοιοι στην Ελλάδα) και γενικά οι δυνάμεις τις συντήρησης που φυσιολογικά θα έπρεπε να στεναχωρηθούν περισσότερο, αλλά το ΚΚΕ, που είδε τον μπαμπούλα που είχε κατασκευάσει να αποκτάει ένα πιο ανθρώπινο πρόσωπο.

Ήταν το πρώτο κόμμα που έσπευσε να πάρει θέση στην εκλογή Ομπάμα τονίζοντας στους οπαδούς του ότι δεν πρέπει να εφησυχάζουν, αφού δε θα αλλάξει κάτι στην ουσία της πολιτικής της ιμπεριαλιστικής δύναμης.

Βέβαια μέσες άκρες δεν έχουν άδικο. Άλλωστε όλες οι νηφάλιες φωνές από όλους τους χώρους το τόνισαν αυτό, αλλά αυτό δε μειώνει στο ελάχιστο τη σημασία της εκλογής του αφρικανού μετανάστη.

Βέβαια, το ΚΚΕ έχει απαντήσει και σε αυτό, παραπέμποντας στην ελιτίστικη εκπαίδευση που είχε ο νεαρός Χουσεΐν Μπαράκ.  Έχει δίκιο.

Μόνο τα παιδιά των ντόπιων σοσιαλιστών και κομμουνιστών δεν αλλοτριώνονται και δε χάνουν την αριστεροσύνη τους και τη λαϊκότητά τους στα ιδιωτικά κολλέγια που αποφασίζουν οι γονείς τους να σπουδάσουν.

Read Full Post »

Εορταστικό quiz

Πώς λεγόταν ο νεανικός έρως της απεικονιζόμενης συντρόφισσας, εκεί πίσω, στη δεκαετία του ‘60;

 

Τις απαντήσεις σας μπορείτε να στείλετε είτε στα email μας είτε ως σχόλιο.

Read Full Post »

Santa Claus 2009, 2010, 2011…

Στις 17 Ιουνίου γράψαμε:

Βέβαια, οι γιορτές είναι ακόμα πολύ μακριά.  Ο καλός Αριστερός όμως πρέπει από τώρα να φροντίσει να επιλέξει το φετινό Άϊ-Βασίλη του.

Εμείς προτείνουμε, ως πρώτη επιλογή, το σύντροφο κυρ-Αλέκο, το μυλωνά.  Όχι γιατί είναι ματσωμένος κι έχει άσπρη γενιάδα, αλλά επειδή οι μπαγιάτικες καραμέλες του πουλάνε πολύ στη Γενιά των 700 ευρώ.

Η γιορτές ήρθαν και ο σύντροφος κυρ-Αλέκος, ο ματσωμένος μυλωνάς, δε δικαίωσε απλώς τον τίτλο που του απονείμαμε από τότε.  Ξεπέρασε τον εαυτό του: οι ληγμένες καραμέλες του έκαναν πλιατσικολόγους και εμπρηστές από ένα σεβαστό κομμάτι της σημερινής G700 €, δηλαδή, της αυριανής G500 € και μεθαυριανής G350 €.

Read Full Post »

Άτιμη! Κακούργα!

Το προσφιλέστερο τερτίπι των ελλαδίτικων λεγόμενων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης για να χαϊδέψουν τα αφτιά των εξεγερμένων της φετινής εορταστικής σεζόν (και να αυξήσουν την τηλεθέαση ή την κυκλοφορία τους) είναι να γίνουν το βήμα απ’ το οποίο αυτά θα αρθρώσουν, υποτίθεται, με λόγια τη μανία απ’ την οποία κατελήφθησαν αυτόν το μήνα.  Ευτυχώς.  Έτσι αποκαλύπτονται πράγματα, εγγενή στη Γενιά του Αλέξη, όπως την αποκαλούν και αυτοαποκαλείται, που θα έμεναν για πάντα κρυμμένα.

Όσα εξεγερμένα μίλησαν για την καταστροφή της Αθήνας που έκαναν, ως κύριο αίτιο αναφέρουν το αδιέξοδο και την απόγνωση στην οποία τους έχει βυθίσει το εκπαιδευτικό σύστημα.  Τόσα χρόνια σπουδάζουν και τελικά ανακαλύπτουν ότι «τα πτυχία μας δεν εξαργυρώνονται.»

Έτσι ακριβώς είναι.  Κατ’ αρχήν, τα πτυχία τους φυσικά και δεν μπορούν να ληφθούν σοβαρά υπόψη αφού, πολύ απλά, δεν πιστοποιούν καμιά γνώση, αλλά μόνο τη διάρκεια των σπουδών τους.  Πώς, λοιπόν, να τους ανταμείψει κανείς με οποιοδήποτε τρόπο για τους κόπους τους, όταν οι περισσότεροι δεν κάνουν καν τον κόπο να πάνε στα μαθήματά τους;

Τίθεται, ωστόσο, και μια άλλη ερώτηση.  Τα ίδια τα εξεγερμένα, σπουδάζοντας, επιδιώκουν να αποκτήσουν γνώσεις ή απλώς θέλουν ένα χαρτί, όσο χαμηλής ποιότητας και αν είναι;  Η απάντηση είναι, μάλλον ξεκάθαρα, το δεύτερο.

Όποιος διψά στ’ αλήθεια για γνώση, θα γυρίσει τον κόσμο ανάποδα, θα κάνει τ’ αδύνατα δυνατά, θα θυσιάσει τα πάντα προκειμένου να την αποκτήσει.  Επειδή, για να αποκτήσει κανείς γνώσεις πρέπει να έχει και αυτοπειθαρχία – να κάτσει να διαβάσει, δηλαδή – τα εξεγερμένα βρήκαν άλλο κόλπο. Σπουδάζουν τριάντα χρόνια, παίζοντας τάβλι σε καφετέριες και ξενυχτώντας σε μουζουκομάγαζα.  Ύστερα ανακαλύπτουν ότι με το πτυχίο τους δεν μπορούν να βγάλουν ούτε 700 απ’ τα εκατομμύρια ευρώ με τα οποία παραμύθιαζαν τόσα χρόνια τον εαυτό τους.

Και τότε;  Και τότε κατεβαίνουν στο κέντρο της Αθήνας και το κάνουν γιαπί.  Άραγε, για να τρομάξει το Κράτος και να τους κάνει το χατίρι;  Η αλήθεια είναι ότι το ελλαδίτικο Κράτος είναι πάντα πρόθυμο να σταθεί αρωγός στην εξυπηρέτηση των χίμαιρων των πελατών – συγνώμη – των πολιτών του.  Το κακό όμως είναι ότι δεν μπορεί να το κάνει πια όπως παλιά.

Εννοείται ότι γι’ αυτό φταίνε, αποκλειστικά μάλιστα, η κακούργα Ε.Ε. και η άτιμη παγκοσμιοποίηση.  Αυτά λένε, καθημερινά, στα εξεγερμένα τόσο οι δηλωμένοι όσοι και οι κρυφοί σταλινικοί εκμεταλλευτές τους.  Με τις  ανθελληνικές πιέσεις να μπει τάξη στα ελλαδίτικα εκπαιδευτικά ιδρύματα, ώστε τα πτυχία που τυπώνουν να αποκτήσουν κάποια αξία και εκτός της επικράτειας, η Ε.Ε. και η παγκοσμιοποίηση καταδικάζουν τους αιώνιους φοιτητές μας στο να γίνονται ανειδίκευτοι εργάτες και τους σπρώχνουν στην αιώνια ανεργία (αφού στην Ευρώπη, το επίδομα ανεργίας και όχι ο μισθός είναι 700 ευρώ).

Επομένως, τα παράπονα των εξεγερμένων για το χαμηλό επίπεδο σπουδών είναι μια ακόμα εκδήλωση της υποκρισίας τους.  Οι ίδιοι πολεμούν κάθε αλλαγή της ισχύουσας κατάστασης.  Γνωρίζουν πολύ καλά ότι οποιαδήποτε αλλαγή της σημαίνει ότι θα πρέπει να παρατήσουν το τάβλι, τα σφηνάκια και τις συνελεύσεις και, επιτέλους, να σπουδάσουν.

Μόνο ως δείγμα της ανοησίας τους μπορεί να εκλάβει κανείς και τα παράπονα των εξεγερμένων για τα εκπαιδευτικά βιβλία.  Αφού, σύμφωνα με το καύχημα των ίδιων, για τις εξετάσεις διαβάζουν μόνο τις σημειώσεις.   Όποιος, λοιπόν, δεν έχει αγγίξει (όχι ανοίξει) βιβλίο στη ζωή του, δεν έχει ούτε τα εφόδια ούτε το δικαίωμα να κρίνει.  Και αυτό γιατί κρίση δε σημαίνει θράσος και τσαμπαμαγκιά, αλλά χειρισμό κριτηρίων.  Να ξέρει, δηλαδή, κανείς τι λέει.  Σε κάθε άλλη περίπτωση γίνεται το λιγότερο γελοίος.  (Και οι γελοίοι γίνονται, κατά κανόνα, στο τέλος πολύ επικίνδυνοι.)

Η λίστα των παραπόνων τους απ’ τη ζωή τους δε θα ήταν πλήρης χωρίς τους καθηγητές τους.  Ύστερα από 20 χρόνια (1986-2006) στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, ως καθηγητής αγγλικών, δικαιούμαι, νομίζω, να επικαλεστώ την προσωπική εμπειρία μου ως αξιόπιστο μάρτυρα όλης της κατάστασης.  Θα διευκρινίσω, κατ’ αρχήν, ότι δίδαξα όλες τις ηλικίες, από δεκάχρονα παιδιά και φοιτητές των ΑΕΙ μέχρι εργαζόμενους μεσήλικες.

Πάμε τώρα στο «ψητό.»  Το πρώτο που παρατήρησα, ήταν το γεγονός ότι τόσο για τους μαθητές μου, όσο και για τους γονείς τους, η εκμάθηση ξένης γλώσσας είναι αναγκαίο κακό: «Χωρίς το Proficiency δεν μπορείς σήμερα να βρεις δουλειά.»  Αυτός είναι ο μοναδικός λόγος που κάνουν μαθήματα ξένων γλωσσών.  Πρόκειται φυσικά για άκρως αφελή παρανόηση.

Το πτυχίο είναι μόνο η αρχή.  Η συνέχεια της διαδικασίας περιλαμβάνει την εξέταση των γνώσεων της συγκεκριμένης ξένης γλώσσας.  Ε, αυτό συλλαμβάνει τους Έλληνες εξ απίνης.  Δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί χρειάζεται να σε βάζει κανείς να μιλήσεις, να γράψεις και να αποδείξεις ότι καταλαβαίνεις μια ξένη γλώσσα, αφού πλήρωσες τόσα λεφτά να πάρεις το πτυχίο.  Δεν μπορούν να εξηγήσουν πώς τους απέρριψαν σε μια δουλειά παρά το πτυχίο του Cambridge που τόσα χρόνια το ‘χουν κρεμασμένο στο λίβινγκ ρουμ.

Αυτός ο τρόπος σκέψης είναι αφ’ ενός ενδημικός για τους Έλληνες και αφ’ ετέρου είναι η απόδειξη της παράκρουσης μέσα απ’ την οποία αντιλαμβάνονται τη ζωή.

Είναι, επίσης, και ένδειξη της αντίληψης που έχουν για τη γνώση γενικά.  Την αντιπαθούν καθώς απαιτεί σοβαρότητα.  Τη θεωρούν άχρηστη, μια και μόνο με μέσον φτάνει κανείς στο θολό προορισμό του.

Σε ό,τι αφορά τις ξένες γλώσσες, η άποψη των Ελλήνων συνοψίζεται στην δήλωση που έκανε σε μένα (το 1996) ένας φοιτητής μαθηματικών, πολύ καλό παιδί κατά τα άλλα.

«Τα ελληνικά είναι η ωραιότερη γλώσσα του κόσμου!» μου είπε.

«Καμιά άλλη γλώσσα ξέρεις;» τον ρώτησα.

«Όχι,» απάντησε.

«Τότε,» τον ρώτησα, «πώς μπορείς να κρίνεις;»

Απάντηση δεν πήρα.

Μια απ’ τις πρώτες έντονες εμπειρίες μου, ως καθηγητή, είναι από το 1987.  Η τάξη στην οποία ήμουν προετοιμαζόταν για το πολυπόθητο πτυχίο του Cambridge.  Τα θέματα που πραγματευόμασταν ήταν ο στρατός και η αστυνομία.  Για να εμπεδώσουν το απαιτούμενο λεξιλόγιο, ανοίξαμε μια συζήτηση.

«Θα ήθελα να μου πείτε,» είπα στους μαθητές μου που ήταν τότε στην ηλικία των σημερινών εξεγερμένων, «αν η κατάσταση στη χώρα σας ήταν άσχημη, θα είχατε αντίρρηση να επέμβει ο στρατός;»

«Όχι,» μου απάντησαν ομόφωνα.

«Δηλαδή, δε θα σας πείραζε μια στρατιωτική χούντα;» ξαναρώτησα.

«Όχι,» μου απάντησαν οι μαθητές μου, πάλι ομόφωνα.

Δεν είχα και άλλη ερώτηση να τους κάνω.  Σημειώνω μόνο ότι οι περισσότεροι απ’ αυτούς τους μαθητές μου είναι σήμερα, πιθανόν, γονείς.  Τα συμεράσματα είναι δικά σας.

Βέβαια όποτε ανέφερα ονόματα των Shakespeare, Dickens, Carroll, Swift, T.S. Eliot κ.ά., συναντούσα πλήρη αδιαφορία, η οποία, όπως διαπίστωνα ξανά και ξανά, εκπορευόταν από την άγνοια.  Επίσης, όποτε επιχείρησα να τους δώσω κάτι παραπάνω απ’ τις ασκήσεις του βιβλίου, οι μαθητές μου με σταματούσαν, λέγοντας: «Εντάξει, εντάξει, φτάνει, κύριε καθηγητά.»  Εκτός από δείγμα κακής ανατροφής, τέτοια φράση μαρτυρά και το θράσος του αμαθούς που αποφασίζει τι πρέπει και τι δεν πρέπει να μάθει.

Εκείνο που, τελειώνοντας, οφείλω να πω είναι ότι οι περισσότεροι απ’ τους μαθητές που είχα πήραν τα πτυχία που ήθελαν, χωρίς να είναι ικανοί να χρησιμοποιήσουν την αγγλική γλώσσα.  Σ’ αυτό βέβαια βοήθησαν και οι διοργανωτές των εξετάσεων, ράβοντας τα τεστ τους ειδικά για τους Έλληνες, ώστε τα αποτελέσματα να μην είναι καταστροφικά και να μη χάσουν την πελατεία.

Βέβαια και υπάρχουν εξαιρέσεις, οι οποίες, ωστόσο, δεν αντιπροσωπεύουν καμιά γενιά.  Στα είκοσι χρόνια που θήτευσα στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, ξεχωρίζω μόνο δύο ανθρώπους που μπορώ να αποκαλέσω μαθητές.  Όχι επειδή πήραν τα πτυχία που ήθελαν, αλλά επειδή ξέρουν ότι η μάθηση συνεχίζεται και ύστερα από τη στιγμή που παίρνει κανείς την ειδοποίηση ότι πέρασε με επιτυχία στις εξετάσεις.  Αναφέρομαι στο halia malia και τον jack, οι οποίο αρθρογραφούν ενίοτε και σε αυτή τη σελίδα.

Read Full Post »

Οι κουτόφραγκοι και οι τετραπέρατοι

Όπως κάποτε, στη γερμανική Κατοχή, έτσι και στην τωρινή Κατοχή της Ελλάδας από τους αιμοσταγείς μισέλληνες έλληνες δημοσιογράφους, τους διεφθαρμένους μισέλληνες έλληνες πολιτικούς και τους σαθρούς μισέλληνες έλληνες οικονομικούς παράγοντες – την αλήθεια για την Ελλάδα και τους Έλληνες, τη μαθαίνουμε μόνο από τα ΜΜΕ των κουτόφραγκων.

Και από αυτά πρoκύπτει αβίαστα ότι οι κουτόφραγκοι είναι οι μόνοι που σήμερα διακατέχονται από αυθεντικό φιλελληνισμό.  Οι μόνοι που ακόμα νοιάζονται για μας.  Οι μόνοι που προβληματίζονται για την πρωτοφανή αγριότητα με την οποία οι ορδές των βάρβαρων ελληναράδων έκαψαν την Ελλάδα.

Γι’ αυτό, άλλωστε, εμείς, οι τετραπέρατοι, τους λέμε κουτόφραγκους.  Έτσι δεν είναι;

 

Technorati Tags: Greece,media,φιλέλληνες

Read Full Post »

Η χούντα του 2008

Οι δικτάτορες του ‘67 ήταν συνταγματάρχες.  Οι ηγέτες της χούντας του 2008 είναι δημοσιογράφοι.

Τι έχει ως έμβλημα η χούντα του 2008;…  Μα, τη φωτογραφία του Αλέξη.  Ποιοι επανδρώνουν τα ΕΑΤ-ΕΣΑ της;…  Μα, η γενιά του Αλέξη, φυσικά.  Και πόσα χρόνια θα κρατήσει αυτή η χούντα;…  Μα, για πάντα, φυσικά.

Γι’ αυτό, φύγετε όσο πιο μακριά μπορείτε απ’ το Γκραικυλιστάν.  Όσο είναι ακόμα καιρός.

 

Technorati Tags: χούντα,Αλέξης Γρηγορόπουλος,Alexandros Grigoropoulos,η γενιά του Αλέξη,ΕΑΤ-ΕΣΑ,τρομοκρατία,terrorism

Read Full Post »

Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ

του jack

Από ένα προηγούμενο άρθρο μού άρεσε πολύ μία παράγραφος που περιγράφει με χαρακτηριστικό τρόπο το κενό της εξέγερσης και την αστοχία της οργής.

Πρόκειται, βέβαια, για ηλιθιότητες. Για τους Έλληνες έφηβους, το ζητούμενο δεν είναι ούτε κάποια προοπτική ούτε κάποιο μέλλον. Οι ίδιοι δε ζητούν τίποτα τέτοιο· δε ζητούν τίποτα. Δεν έχουν αιτήματα.Απλώς κάνουν ό,τι κάνουν πάντα ― ξανά και πάλι, τα ίδια και τα ίδια ― χωρίς να σκέφτονται οτιδήποτε. Αυτό που θέλουν είναι, ακριβώς, να τους αφήσουμε στην ησυχία τους να ξανακάνουν το ίδιο πράγμα για άλλη μια φορά και μετά και για άλλη μια φορά, ξανά και ξανά, για πάντα. Και τους επιτρέπεται, ό,τι κάνουν να το κάνουν ατιμώρητοι. Και όχι μόνο δεν επιτρέπεται να τους πειράξει κανείς, απαγορεύεται σε οποιονδήποτε να τους εμποδίσει να κάνουν αυτά που κάνουν.

Σε αυτό θα ήθελα να υπερθεματίσω. Την τελευταία 15ετία κάθε χρόνο πριν τα Χριστούγεννα έχουμε τις καθιερωμένες καταλήψεις και βανδαλισμούς σε πανεπιστήμια και σχολεία και τα οποία προφανώς θα συνεχιστούν και για πολλά ακόμα χρόνια. Απλά τώρα υπήρξε αφορμή όλα αυτά να διογκωθούν υπερβολικά και να νομιμοποιηθούν στην αριστερή συνείδηση του ελληνικού λαού . Το αίτημα φυσικά δεν ήταν ποτέ η καλύτερη εκπαίδευση και τα καλύτερα σχολεία. Αν υπήρχε τέτοιο αίτημα θα βρισκόταν και ο κατάλληλος τρόπος για να εκπληρωθεί ή τουλάχιστον να διεκδικηθεί με αξιώσεις. Ότι γίνεται, γίνεται για το χαβαλέ, για τα δελτία των οχτώ και την ικανοποίηση της ψεύτικης νίκης εναντίον του συστήματος. Είναι σικέ όλο αυτό το πανηγύρι. Αυτό που θα ήθελα να προσθέσω εγώ σε όλα αυτά είναι ότι δε φταίνε μόνο οι έφηβοι. Μάλλον κυρίως οι έφηβοι δε φταίνε. Οι αντιδράσεις των εφήβων είναι το σύμπτωμα μιας άρρωστης κοινωνίας όχι η αιτία. Η αιτία είναι η διάλυση του κοινωνικού ιστού για την οποία είναι σαφώς υπεύθυνοι οι μεγαλύτεροι.

Πάρτε ένα παράδειγμα συμπεριφοράς ενήλικων και μετά ξαναδιαβάστε την παράγραφο που παραθέτω σε εισαγωγικά να δείτε πόσο ταιριαστή είναι. Και προσαρμόστε την και σε δεκάδες ακόμη περιπτώσεις για να καταλήξετε ότι ζούμε σε μια αυτιστική κοινωνία

Σχεδόν κάθε χρόνο (και αναμένεται και εφέτος) οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι κλείνουν τους δρόμους την περίοδο που κάθονται – άρα χωρίς πραγματικό τίμημα γι’ αυτούς. Τι ζητάνε; Υψηλότερες τιμές στα προϊόντα τους. Δηλαδή ζητάνε κάποιος να τους χαϊδέψει και να τους δώσει χαρτζιλίκι. Επιδοτήσεις πήρανε, αλλά τις φάγανε. Ο Ευρωπαίος συνάδελφος του Έλληνα αγρότη και κτηνοτρόφου πουλάει στις μισές τιμές και του μένουν και χρήματα στην τσέπη. Εδώ ο αγρότης και ο κτηνοτρόφος πεινάει. Φταίει ο ίδιος που δεν έχει επενδύσει και δεν έχει ορθολογικοποιήσει την παραγωγή του για να ρίξει το κόστος, άλλα σαν κακομαθημένο παιδί απαιτεί να το πληρώσουν άλλοι. Και τι κάνει; Κλείνει τους δρόμους, καίει λάστιχα, πίνει κάνα τσιπουράκι για να ζεσταθεί, κάνει ζημιά σε άλλες κοινωνικές ομάδες (παράπλευρες συνέπειες ή απλώς δε με νοιάζει) και μετά πάει σπίτι του για να ξανακάνει και του χρόνου τα ίδια, χωρίς να έχει τιμωρηθεί και μάλιστα με το ηθικό πλεονέκτημα του αγωνιστή.

Εμένα τέτοιες συμπεριφορές, που ισχύουν φυσικά πολύ ευρύτερα στην ελληνική κοινωνία με οδηγούν σε ένα πρώτο συμπέρασμα. Πολύ σημαντικοί παράγοντες της διάλυσης του κοινωνικού ιστού της Ελλάδας παίξανε και παίζουνε δύο πράγματα 1) Η ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ-ΘΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ. Ο κόσμος θέλει να αντιμετωπίζεται σα χαϊδεμένο παιδί. Δε θέλει να πληρώνει το τίμημα των πράξεών του. Θέλει άλλοι να πληρώνουν γι’ αυτό. 2) Η ΣΥΝΤΕΧΝΙΑΚΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ. Ο καθένας κοιτάει το προσωπικό του συμφέρον ή το συμφέρον της ομάδας στην οποία ανήκει και μόνο αυτό. Θα γαντζωθεί από τα κεκτημένα που έχει και θα δαγκώσει όποιον βάλει χέρι σε αυτά. Με αυτά τα δύο χαρακτηριστικά πορεύεται η ελληνική κοινωνία. Αν πασπαλίσεις το μείγμα και με λίγα αριστερό συναισθηματισμό (πρώην δεξιό λαϊκισμό) που ουσιαστικά είναι το συγχωροχάρτι των πράξεών μας και δένει άψογα τα υλικά, έχεις την εικόνα του μέσου Έλληνα, που μπορεί να εκφράζεται ως μια στείρα κλάψα και κουτοπονηριά ή ακόμα στη χειρότερη και ως τραμπουκισμός ή στυγνή εκμετάλλευση του συνανθρώπου.

Όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε. Κτηνοτρόφοι κλαψιάριδες που κάνανε τις επιδοτήσεις σαλονάκι λουξ και τουαλέτα 40 τετραγωνικών και τα ζωντανά τους είναι σε καλύβες με άχυρα και τσίγκια. Ελεύθεροι επαγγελματίες που δεν έχουνε πληρώσει ποτέ φόρο και διαμαρτύρονται για την έλλειψη υποδομής σε δρόμους, λιμάνια και υπηρεσίες . Δημόσιοι υπάλληλοι που έχουν ένδειξη κλειστό στο γκισέ την ώρα που βάφουν τα νύχια και παραπονιούνται τηλεφωνικά στην κολλητή τους για την κούραση της δουλειάς. Συνδικαλιστές εργατοπατέρες που αφήνουν τα κλειδιά της μερσεντές τους σε παρκαδόρους. Πολιτικοί που εναντιώνονται στην ιδιωτικοποίηση της παιδείας την ίδια ώρα που βγαίνουν φωτογραφίες στην αποφοίτηση του κανακάρη τους στο ιδιωτικό κολέγιο της πόλης τους. Δημοσιογράφοι που αγανακτούν γιατί αυτός που δικάζουν δεν κάθεται φρόνημα. Κάτοχοι 3λιτρων τζιπ που παρκάρουν στο κέντρο της Αθήνας φορώντας κονκάρδες της WWF, γονείς που διαμαρτύρονται και δικαιολογούν αγανακτισμένοι την οργή των παιδιών τους ως προϊόν παράληψης της πολιτείας και όχι δικής τους, οδηγοί που περνάνε το κόκκινο μουτζώνοντας άλλους που έχουν τριπλοπαρκάρει παράνομα, φοιτητές που ξοδεύουν άπειρες ώρες σε συνελεύσεις και πορείες για τη βελτίωση της παιδείας και δεν προσπάθησαν ποτέ να κάνουν έρευνα, να διαβάσουν, να κάνουν εργασίες, να γράψουν, να εμβαθύνουν στις σπουδές και να πάρουν οποιαδήποτε πρακτική πρωτοβουλία προς αυτή την κατεύθυνση.

Πάντα υπάρχει η δικαιολογία. Φταίνε οι καθηγητές, η έλλειψη εργαστηρίων, η έλλειψη κινήτρων, η αποξένωση. Φταίνε οι πολιτικοί που δεν υπάρχει αξιοκρατία. Περιμένουμε μονίμως κάποιος άλλος να μας λύσει τα προβλήματα γιατί φυσικά εμείς είμαστε απλώς τα θύματα.

Αλλά οι καθηγητές, οι πολιτικοί, οι μπάτσοι, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι αφέντες εργοδότες είμαστε εμείς. Δεν υπάρχουν άλλοι. Εμείς είμαστε όλοι κι όλοι.

Ένα ερώτημα που τίθεται είναι γιατί η ελληνική κοινωνία είναι τόσο κακομαθημένη σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες; Πως φτάσαμε ως εδώ; Φταίνε τα οικονομικά πακέτα που πέφτουνε βροχή από την Ευρώπη; Φταίνε ότι ακόμα εισπράττουμε δεδουλευμένα από το αρχαίο παρελθόν μας;. Ότι μας αγαπούν οι Ευρωπαίοι για κάτι που είμασταν κάποτε; Φταίει που ποτέ δεν πλήρωσε κανείς για τίποτα;

Ότι και να φταίει το ζήτημα είναι πως ακόμη δεν έχουμε αντιληφθεί την πραγματικότητα. Όπως και στο πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ παρ’ όλα τα στραβά και άσχημα που συμβαίνουν δεκαετίες τώρα θεωρούμε ότι η χώρα μας μοιάζει να πορεύεται υγιής και αλώβητη στο μέλλον. Αυτό τουλάχιστον δείχνει ο αριθμός κινητών, αυτοκινήτων, εξόδων σε μπουζουκολέλουδα και πολλών κιλών μαγκιάς που αναλογούν σε καθένα μας.

Μήπως τα επεισόδια του τριημέρου ήταν μια κλεφτή ματιά στον πίνακα της κοινωνίας μας που έχουμε καλά κρυμμένο στο υπόγειο της συνείδησής μας;

 

 

Technorati Tags: Γκραικυλιστάν,ζόμπι,κλάψα,συντεχνίες,νοοτροπίες,Greece,zombie,crybabies,mentality,Greek Left,Ελληνική Αριστερά

Read Full Post »

Η γενιά του Αλέξη

του Chris Anart

Δεν αξίζει καν τον κόπο να πει κάποιος ότι η παρούσα ελληνική κυβέρνηση ξόφλησε οριστικά. Αυτό το κατάλαβαν οι πάντες το βράδυ της Κυριακής (7/12/08). Τόση ανικανότητα, δειλία, βλακεία και εγκληματική ασυνειδησία δεν αντέχει ακόμα και μια τελείως διεφθαρμένη, σάπια και κατεστραμμένη χώρα σαν την Ελλάδα.

Το δεύτερο πράγμα ανάξιο σχολιασμού είναι η στάση των λεγόμενων ελληνικών ΜΜΕ, όπως και η συμπεριφορά και οι δηλώσεις όλων των υπόλοιπων πολιτικών αυτής της αρχαίας χώρας, οι οποίοι, όλοι μαζί, δεν κατάλαβαν τίποτα και παραμένουν πιστοί στην παλιά τους αυταπάτη πως μπορούν να επωφεληθούν απ’ την κατάσταση: καμιά ψήφο παραπάνω στις επόμενες εκλογές, λίγα παραπάνω λεπτά στις ειδήσεις και τις, μόνο κατ’ ευφημισμόν, πολιτικές εκπομπές, κανένα δωράκι ή καλή φάση απ’ τη χούφτα των ντόπιων μεγιστάνων που θα τους εξασφαλίσει καλύτερη καρέκλα με καλύτερες αποδοχές και μεγαλύτερο υπηρεσιακό αυτοκίνητο.

Το μόνο που αξίζει να μνημονευτεί είναι η εγκληματική αμέλεια του υπουργού των Εσωτερικών (πολιτικού προϊστάμενου της Αστυνομίας) Προκόπη Παυλόπουλου, ο οποίος θεώρησε σκόπιμο να αποφανθεί ότι ο θάνατος του 15χρονου Αλέξη ήταν εν ψυχρώ δολοφονία, ούτε δύο ώρες αφού συνέβη το περιστατικό, δηλαδή, πριν ακόμα γίνει γνωστό οτιδήποτε σχετικό με την υπόθεση, πριν ακόμα οι κατηγορούμενοι οδηγηθούν στον ανακριτή. Αυτό μένει ως άδοξο παράδειγμα υπουργού που, αφ’ ενός, παρακινεί σε έκτροπα τους πολίτες της ίδιας της χώρας του δίνοντας, εν λευκώ, το δικαίωμα στους χούλιγκαν να ξεκινήσουν την καταστροφή και την πυρπόληση των πόλεών της και αφ’ ετέρου, με πάσα σαφήνεια, αφήνει στα κρύα του λουτρού τους ίδιους τους υφιστάμενούς του, τους αστυνομικούς, εγκαινιάζοντας την κυνηγετική περίοδο εναντίον τους.

Ωστόσο, εκείνο για το οποίο πρέπει να μιλήσουμε είναι αυτή η γενιά των εφήβων, της οποίας ο μακαρίτης Αλέξης, να που έγινε τώρα σύμβολο και, τρόπον τινα, ίνδαλμα. Τι παιδιά είναι αυτά; Ή μάλλον, μια και τούτες τις μέρες σ’ αυτό επιμένουν όλοι: τι άνθρωποι είναι;

Φυσικά, οι πάντες έχουν κάποια ερημηνεία για το πώς και το γιατί ένα τραγικό, μοιραίο ατύχημα μετατράπηκε στιγμιαία σε ταραχές και καταστροφές πρωτοφανών διαστάσεων. Ό,τι θέλει κανείς μπορεί να ακούσει· δυστυχώς όμως όλες αυτές οι εξηγήσεις καταλήγουν στο ίδιο τροπάριο· είναι τελείως στερεότυπες και γι’ αυτό τελείως άχρηστες ― ένα ασυνήθιστο φαινόμενο δεν μπορεί να ερμηνευτεί με κοινότυπες φράσεις. Τέτοιες «αναλύσεις» είναι, εντούτοις, αναμενόμενες από τα προαναφερόμενα άτομα, τα οποία, έτσι κι αλλιώς, τίποτα δεν κατάλαβαν ή, εδώ και δεκαετίες, αρνούνται να καταλάβουν και να αλλάξουν οτιδήποτε.

Δεν θέλω να ασχοληθώ με το ποιος φταίει. Θέλω, απλώς, να περιγράψω την κατάσταση της γενιάς του Αλέξη, Με τι μοιάζει λοιπόν ο μέσος Έλληνας έφηβος σήμερα;

Πρώτα απ’ όλα, δε μοιάζει με τίποτα. Εδώ δεν εννοώ ότι είναι άσχημος/άσχημη (μολονότι, βάσει ορισμένων κριτηρίων, θα μπορούσε κάποιος να πει και αυτό) ή ότι ντύνεται και φέρεται άσχημα. Όχι! Αυτό που εννοώ είναι ότι πρόκειται για κενά και απρόσωπα άτομα και γι’ αυτό είναι και άσχημοι, τιποτένιοι, τυχαίοι. Δεν μπορώ να θυμηθώ καμιά δήλωση, καμιά δραστηριότητα, καμιά συμπεριφορά αυτών των εφήβων που δεν είναι εντελώς ανόητη και κενή.

Κατ’ αρχήν, οι Έλληνες έφηβοι ούτε μιλάνε ούτε συμπεριφέρονται σαν νέοι άνθρωποι· δε διακρίνει κανείς μέσα τους ούτε ψήγμα νεότητας ή παιδικής ηλικίας. Εκείνο που διακρίνει αμέσως είναι η αμορφωσιά, η κακή ανατροφή, η αγένεια και η έλλειψη σεβασμού για τους άλλους και τον εαυτό τους. Πρόκειται πραγματικά για μια αντικοινωνική μάζα, για έναν όχλο που ούτε ματαξύ τους είναι ικανοί να αρθρώσουν λόγο. Δεν είναι ικανοί να αντιδράσουν σε τίποτα, γι’ αυτό γίνονται βίαιοι και καταστροφικοί.

Είναι η γενιά που, εδώ και πάνω από μια δεκαετία, ντροπιάζει ολόκληρη τη χώρα με την απόλυτη αμάθειά της. Σε όλες τις εξετάσεις, σε όλες τις έρευνες, σε όλα τα μαθήματα, έρχονται, μόνιμα, τελευταίοι σε όλη την Ευρώπη. Μόνιμα επίσης, δείχνουν την πλήρη αδιαφορία τους για οικουμενικά προβλήματα, είτε πρόκειται για την οικολογική καταστροφή είτε για νέες τεχνολογίες ή νέα ρεύματα στην Τέχνη. (Εξαιρείται μόνο το ενδιαφέρον που δείχνουν, όπως όλοι οι κάτοικοι του Τρίτου Κόσμου, για τα κινητά τηλέφωνα.)

Είναι ανίκανοι να εκφραστούν με κατανοητό τρόπο. Δεν επιθυμούν τίποτα, μόνο αντιδρούν άμεσα, με αντανακλαστικά, σαν τα ζώα. Όταν τους βλέπει κάποιος στο σχολείο, στο δρόμο, στις διαδηλώσεις την ώρα που πετάνε πέτρες και καίνε κάδους απορριμμάτων και καταστήματα, μοιάζουν με ζόμπι.

Σε όλα συμπεριφέρονται σαν κλωνοποιημένα ζώα. Ή αν όχι κλωνοποιημένα, τότε απόλυτα ομοιόμορφα. Όλοι κάνουν τα ίδια με τον ίδιο τρόπο· όλοι τους συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο, μιλάνε με τον ίδιο τρόπο, διασκεδάζουν με τον ίδιο τρόπο. Δεν επικοινωνούν ούτε με άλλους αλλά ούτε ο ένας με τον άλλον. Το μόνο που κάνουν είναι να στέλνουν SMS. Δεν έχουν καμιά, μα καμιά, ιδέα για οτιδήποτε. Οδηγούν το διαβόητο χάσμα γενεών στα άκρα, αφού δεν είναι καν γενιά με την αληθινή έννοια του όρου. Το μόνο που μπορούν να συλλάβουν ― τονίζω ότι τίποτα δεν ξέρουν, μόνο κάτι μπορούν ή έχουν ― είναι η βία και η περίφημη οργή για την οποία τώρα γίνεται πολύς λόγος.

Και όμως, γιατί είναι οργισμένοι οι Έλληνες έφηβοι; Ή με τι είναι οργισμένοι; Τόσο οργισμένοι που αφήνουν να εννοηθεί πως, πριν απ’ αυτούς, κανένας ποτέ δεν οργίστηκε και δε θύμωσε με κάτι. Λες και οι δικές μας (οι παλαιότερες) γενιές μεγάλωσαν σ’ έναν τέλειο κόσμο στον οποίο μας ήρθαν όλα όπως τα θέλαμε, ενώ αυτούς, να, τώρα τους κακοποιεί όποιος προλάβει και, επομένως, λοιπόν, είναι απόλυτα φυσιολογικό που αντιδρούν έτσι όπως αντιδρούν αυτές τις μέρες. Νισάφι πια!

Σε ό,τι αφορά την ίδια την οργή, αυτή πραγματικά εισάγει καινούργια στοιχεία, είναι διαφορετική από την οργή των προηγούμενων γενεών. Είναι μοναδική επειδή είναι, όπως και η γενιά που την εκδηλώνει, απόλυτα κενή περιεχομένου. Πρόκειται για καθαρή βία, χωρίς αίτιο, χωρίς εξήγηση, χωρίς λόγο. Εκείνο που τη χαρακτηρίζει είναι η η πλήρης ατιμωρησία και γι’ αυτό είναι πραγματικά μοναδική. Διότι, όχι μόνο κανένας και τίποτα δε φράζει το δρόμο σ’ αυτούς (τους Έλληνες εφήβους) και την οργή τους, όχι μόνο κανένας δεν προσπαθεί να τους σταματήσει, αλλά ― όπως βλέπουμε τις τελευταίες μέρες ― κάθε προσπάθεια απώθησης αυτής της οργής στιγματίζεται, δέχεται επίθεση και κατηγόριες. Πρέπει να αφήσουμε τα παιδιά να εκφραστούν. Πρέπει κάπου να ξεδώσουν (τι να ξεδώσουν, όμως, αφού είναι κενοί;) Πρέπει να τους επιτρέψουμε να βγάλουν από μέσα τους όλη αυτή την οργή. Ποιοι είμαστε εμείς, λένε, να κάνουμε κριτική στα παιδιά, όταν εμείς οι ίδιοι τα φέραμε σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση; Οι παλιότερες γενιές είναι αυτές που προκαλούν συνεχώς την οργή και την επιθετικότητά τους, αφού τους κληρονομούν έναν απεχθή κόσμο στον οποίο δεν έχουν ούτε προοπτική ούτε μέλλον.

Πρόκειται, βέβαια, για ηλιθιότητες. Για τους Έλληνες έφηβους, το ζητούμενο δεν είναι ούτε κάποια προοπτική ούτε κάποιο μέλλον. Οι ίδιοι δε ζητούν τίποτα τέτοιο· δε ζητούν τίποτα. Δεν έχουν αιτήματα. Απλώς κάνουν ό,τι κάνουν πάντα ― ξανά και πάλι, τα ίδια και τα ίδια ― χωρίς να σκέφτονται οτιδήποτε. Αυτό που θέλουν είναι, ακριβώς, να τους αφήσουμε στην ησυχία τους να ξανακάνουν το ίδιο πράγμα για άλλη μια φορά και μετά και για άλλη μια φορά, ξανά και ξανά, για πάντα. Και τους επιτρέπεται, ό,τι κάνουν να το κάνουν ατιμώρητοι. Και όχι μόνο δεν επιτρέπεται να τους πειράξει κανείς, απαγορεύεται σε οποιονδήποτε να τους εμποδίσει να κάνουν αυτά που κάνουν. Και αν καταστρέψουν, σπάσουν ή κάψουν κάτι, δε φταίνε οι ίδιοι: φταίει εκείνος του οποίου ήταν το καμένο, το σπασμένο ή το γκρεμισμένο. Διότι, προς Θεού, είναι δικά μας παιδιά και ποτέ δε φταίνε για τίποτο. Το οποίο, εν μέρει, αληθεύει. Εφ’ όσον είναι χωρίς συνείδηση, πρωτόγονοι, άναρθροι, χυδαίοι και αγράμματοι, δεν μπορούν να έχουν αντίληψη για το καλό και το κακό, ούτε κάποια κοινωνική συνείδηση και αιδώ, ούτε μπορούν να κοινωνικοποιηθούν.

Εννοείται ότι είναι ανώριμοι, λένε, και ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε απ’ αυτούς να είναι υπεύθυνοι και σοβαροί. Είναι ακόμα παιδιά. Αυτό μας λένε συνεχώς. Μα, αν είναι έτσι, θα αναρωτηθεί κανείς, γιατί δεν τους φερόμαστε με τον ανάλογο τρόπο; Γιατί δεν τους επιβάλλουμε πειθαρχία, γιατί δεν τους διδάσκει κανείς, γιατί δεν τους ανατρέφουμε, γιατί δεν τους μορφώνουμε; Γιατί κανείς δεν προσπαθεί να διαμορφώσει ανθρώπους απ’ αυτά τα παιδιά;

Η απάντηση είναι απλή και μονόσημη: γιατί δεν είναι εφικτό! Η κατάσταση έφτασε στο σημείο που κάτι τέτοιο δεν είναι πλέον δυνατό. Ούτε οι ίδιοι οι έφηβοι το θέλουν. Κάτω από ομαλές συνθήκες όμως δε θα τίθετο καν η ερώτηση τι θέλουν αυτοί. Κανένας δε θα τους ρωτούσε τι θέλουν, όπως κανένας δε ρώτησε και εμάς.

Τώρα, όμως, που μπροστά μας έχουμε μια ολόκληρη γενιά στην οποία και με την οποία δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα ― ούτε να συζητήσουμε, ούτε να τη συμβουλέψουμε, ούτε βέβαια να της επιβάλλουμε κάτι ― όταν, λοιπόν, έχουμε μια τέτοια γενιά, καμιά αγωγή και καμιά παιδεία δεν είναι πια δυνατόν να εφαρμοστεί. Για έναν απλό λόγο: για ακόμη μια φορά, οι ίδιοι οι έφηβοι μας δείχνουν ότι είναι υπεράνω των νόμων και των κανόνων και έξω από κάθε λογική. Κανένας δεν μπορεί να αποτρέψει οτιδήποτε που κάνουν αυτοί! Είναι στο απυρόβλητο, στην ατιμωρησία. Είναι απόλυτα ανεύθυνοι και ως εκ τούτου δεν μπορούν να ευθύνονται για τις πράξεις τους. Δεν κατανοούν καν την έννοια της λέξης ευθύνη. Κατανοούν μόνο εκείνα για τα οποία δε χρειάζεται κατανόηση, δηλαδή κατανοούν μόνο τη βία, την καταστροφικότητα και τέτοια. Τη βία και την καταστροφικότητα που τώρα με τόση ευκολία βαφτίζονται «οργή» και μ’ αυτή τη λέξη τόσο ωραία και κενά δικαιολογούνται.

Πάντως η οργή των Ελλήνων εφήβων θα ήταν ίδια και θα εκφραζόταν με τον ίδιο τρόπο αν, αντίστροφα, Θεός φυλάξοι, ο μικρός Αλέξης σκότωνε έναν αστυνομικό. Θα είχαμε και πάλι ταραχές και καταστροφές σε ένδειξη στήριξης ― στο σύμβολο της γενιάς, σε ποιον άλλον; Οι «αναλυτές» σε διατεταγμένη υπηρεσία πάλι θα το βάφτιζαν αδικία και πάλι θα επρόκειτο για τυφλή, κενή οργή και βία της ίδιας ομάδας. Οι πρώτοι, οι «αναλυτές,» θα έκαναν τον Αλέξη οπωσδήποτε σύμβολο, αν όχι για άλλο λόγο, τότε να συγκαλύψουν και να θολώσουν το γεγονός ότι εδώ δε μιλάμε για κανένα αίτιο, κίνητρο, αιτία ή παρόμοια βλακεία. Εδώ δεν υπάρχει ίχνος κοινωνικής εξέγερσης, πολλώ δε μάλλον επανάστασης, παρ’ όλα που ακούμε, τρεις φορές τη μέρα, απ’ τον Αλαβάνο και τον Τσίπρα.

Έτσι φτάνουμε τελικά και στην βασική αιτία της τωρινής κατάστασης ― τόσο της ελληνικής κοινωνίας όσο και αυτής της νέας γενιάς των «αγωνιστών» εναντίον της αστυνομικής βίας, της κρατικής τρομοκρατίας, της κοινωνικής αδικίας κ.ο.κ. ― φτάνουμε στην Ελληνική Αριστερά. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή τη φορά, ούτε αυτή η Αριστερά (παρά τις αναιμικές προσπάθειές της να διαδώσει ιστορίες για αστυνομικούς και ακροδεξιούς προβοκάτορες κ.ο.κ.) δεν μπόρεσε να κουκουλώσει το γεγονός ότι οι βάνδαλοι είναι (πνευματικά και κυριολεκτικά) παιδιά τους, κρυμμένα πίσω από το προσωπείο της αριστερής ρητορικής. Το θέμα είναι όμως και βαθύτερο και μεγαλύτερης διάρκειας.

Είναι γεγονός ότι, για την Ελληνική Αριστερά, ο Εμφύλιος Πόλεμος δεν τελείωσε ποτέ· για εκείνη, ο πόλεμος αυτός διαρκεί εδώ και 60 χρόνια και συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Οι αριστεροί ακόμα πολεμούν τη λεγόμενη Δεξιά, παρ’ όλο που στην Ελλάδα εδώ και καιρό δεν υφίστανται πια ούτε φιλομοναρχικοί ούτε φασίστες· δεν υπάρχουν πια ούτε καπιταλιστές, καθώς όλοι οι καπιταλιστές σ’ αυτή τη χώρα είναι αριστεροί. Παρ’ όλο που η ίδια η Δεξιά, ως ιδεολογία και κίνημα, διαλύθηκε εδώ και καιρό και ό,τι έχουμε σήμερα δεν είναι παρά τα τελευταία απομεινάρια του αποσυνθετημένου πτώματός της. Εκ της εμπόλεμης κατάστασης στην οποία, μόνιμα, βρίσκεται η Ελληνική Αριστερά εκπορεύεται και η απολύτως αρνητική επιρροή της σε όλα τα πεπραγμένα σ’ αυτή τη χώρα.

Η Αριστερά ποτέ δεν πρότεινε κάποιο θετικό σχέδιο, ποτέ δεν παρήγαγε ή δημιούργησε κάτι, μόνο αγνωιζόταν ενάντια σε τούτο ή σ’ εκείνο· πάντα προσπαθούσε μόνο να διαλύει, να εμποδίζει, να απορρίπτει. Η μόνη της ικανότητα ήταν πάντα να διεισδύει, όπως κάθε γνήσια συνωμοτική οργάνωση, σε κάθε πτυχή της κοινωνίας, να κυριαρχήσει στην πολιτιστική σκηνή και το εκπαιδευτικό σύστημα, να παρεμποδίσει την πολιτική και οικονομική ζωή της χώρας.

Η Αριστερά σ’ αυτή τη χώρα πολεμά και παρασιτεί εδώ και 60 χρόνια και το αποτέλεσμα είναι οι τωρινοί έφηβοι. Το αποτέλεσμα είναι το νέο σύμβολο αυτής της γενιάς, ο Αλέξανδρος Γηργορόπουλος. Η άμορφη μάζα των κλωνοποιημένων ζόμπι που τριγυρίζουν στους δρόμους, καίνε, σπάνε… και αυτό είναι όλο.

Ένας όχλος τον οποίο κανένας δεν καταλαβαίνει επειδή, πολύ απλά, δεν υπάρχει τίποτα να καταλάβει κανείς. Κάτι χούλιγκαν που δεν περιμένουν τίποτα εκτός από το να τους αφήσουν να κάνουν τους χουλιγκανισμούς τους. Αυτοί είναι τα πραγματικά «παιδιά μας:» τίποτα δε θέλουν, τίποτα δεν ελπίζουν, τίποτα δεν αξίζουν, για τίποτα δεν ευθύνονται.

(μετάφραση-απόδοση στα ελληνικά directionist)

 

Technorati Tags: Alexis Grigoropoulos,Αλέξης Γρηγορόπουλος,Greece,riots,Greek youth,zombie,νεολαία,ζόμπι

Read Full Post »

Οι πανικόβλητοι

Δε χρειάζονται πια δημοσκοπήσεις, για να αποδειχθεί η εγκληματική ανικανότητα και ο πανικός της “κυβέρνησης” του συζύγου της Νατάσας.  Η ίδια (η “κυβέρνηση” όχι η Νατάσα) έδωσε την καλύτερη απόδειξη της επικινδυνότητάς της με τον τρόπο με τον οποίο “αντιμετώπισε” τα εγκλήματα των εφήβων ζόμπι.

Απ’ την πρώτη στιγμή, έδειξε πλήρη έλλειψη πυγμής και κύρους.  Αν δεν της έλειπε κάθε αξιοπιστία, εύκολα θα αποσβόλωνε, παραδείγματος χάρη, τον Αλαβάνο και τους υπόλοιπους ηθικούς αυτουργούς της λαίλαπας της νεολαίας των ζόμπι.

Πώς όμως να ξεμπροστιάσει τους εμπρηστές της ελληνικής κοινωνίας, όταν ένας απ’ αυτούς βρίσκεται στις τάξεις της;

Είναι βέβαια ο Προκόπης Παυλόπουλος, ο υπουργός Εσωτερικών.  Αμέσως μετά το περιστατικό με το νεαρό μαθητή σε καφετέρια των Εξαρχείων, δήλωσε δημόσια πως επρόκειτο για εν ψυχρώ δολοφονία.

Χωρίς να είχε ολοκληρωθεί, εκείνη τη στιγμή, καμιά προανακριτική διαδικασία.

Η δήλωση του Παυλόπουλου, βέβαια, δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια ωμή παρέμβαση στο έργο της ανάκρισης και της δικαιοσύνης στη συγκεκριμένη υπόθεση.

Με άλλα λόγια: αφού ο κοτζάμ πολιτικός προϊστάμενος της ΕΛ.ΑΣ. λέει ότι ο Κορκονέας σκότωσε το παιδί εν ψυχρώ, η Αστυνομία και το δικαστήριο τι θα κάνουν;  Θα τον βγάλουν ψεύτη και ανεύθυνο;  Όχι δα!  Θα σκιστούν για να βρουν (έστω και αν δεν υπάρχει) ό,τι χρειάζεται για να αποδείξουν το αληθές του υπουργικού λόγου.

Το χειρότερο βέβαια είναι ότι ο Προκόπης Παυλόπουλος δεν είναι κανένα ανεπάγγελτο κομματόσκυλο τύπου Βουλγαράκη και Μεϊμαράκη.  Είναι καθηγητής νομικών.

Εδώ είναι και η μεγάλη μας απορία.

Πώς ένας καθηγητής νομικών καταλύει τη βασική αρχή της επιστήμης του αλλά και τους βασικούς θεσμούς της Δημοκρατίας (άραγε για να γίνει αρεστός στον όχλο ως πολιτευτής;) καταδικάζοντας, με τόσο μεγάλη ευκολία, έναν πολίτη για ανθρωποκτονία από πρόθεση, την ώρα που, στην υπόθεση αυτού του πολίτη, τα αρμόδια όργανα της πολιτείας δεν έχουν ακόμα εκδώσει καμιά απόφαση που να τον δικαιώνει στο ελάχιστο;

Ε, λοιπόν, με καθηγητές σαν τον Παυλόπουλο, δεν είναι παράδοξο που ο Κούγιας έχει γίνει επιφανής δικηγόρος.

Read Full Post »

Ρε! πέμπτο: Σουτ!

Της Ελλάδος βουτυρόπαιδα…  Σκασμός, ρε!

Σουτ, ρε!  Νεολαία των ζόμπι!

Ο αγών σας άφησε, πάλι, πίσω του καμμένη γη.  Και αυτό έγκλημα είναι, ρε!  Γι’ αυτό το έγκλημα ποιος θα πάει φυλακή, ρε;

Κανένας!  Διότι, οι αντιεξουσιαστές, ως γνωστόν και ως επί το πλείστον, απ’ τα βόρεια προάστια κατεβαίνουν στον αγώνα.  Υπό την προστασία των υψηλά ιστάμενων μπαμπάδων τους.  Ε, χωρίς τις πλάτες του μπαμπά δεν κάνεις επανάσταση, διότι τρως φυλακή.  Με τον μπαμπά όμως – που συχνά τυχαίνει να ‘ταν και υπουργός – πέφτει ένα τηλεφώνημα και πίσω στην αγαπημένη του καφετέρια ο μαλακοκαύλης αντιεξουσιστής.  Για να πάρει καύσιμα.  Για να αναλύσει τις εμπειρίες της προηγούμενης φάσης του αγώνα, ο αγωνιστής του φραπέ και του ρακόμελου.  Ο εραστής της μαλακίας.

Σκασμός, ρε, αναίσθητοι!  Αμόρφωτοι αυνανιστές που δεν καταλαβαίνετε το Α της   Αναρχίας!  Καθυστερημένοι!  Ανάπηροι!  Επικίνδυνοι βλάκες!

Σκασμός, ρε, ανίκανοι!  Που μόνο όταν σπάζετε και λεηλατείτε νιώθετε άνθρωποι.  Μόνο τότε σας σηκώνεται.  Μα και που σας σηκώνεται, στην παλάμη σας μένει.

Σκασμός, ρε, εγωιστικά τομάρια που μόνοι σας δεν κερδίσατε και ούτε ποτέ θα κερδίσετε τίποτα στη ζωή.  Εικόνα των απατεώνων που σας γέννησαν είστε, ρε!  Είναι να μη χαίρεστε τον εαυτό σας;  Χέστες γεννηθήκατε, χέστες θα πεθάνετε.  Ζωή χεσμένη σας χάρισαν.  Μόνο σε αγέλη είστε κάποιοι.  Είναι να μην είστε υπερήφανοι για τον εαυτό σας;

Σουτ!  Ληστές!  Σας πήραν οι κάμερες τις προάλλες που κλέβατε τα κομπιούτερ απ’ το Πλαίσιο και τις τσάντες απ’ την Ερμού.  Αυτή είναι η επανάστασή σας!  Αυτός είναι ο αγώνας σας!  Κλέφτες!

Μέχρι που πήγατε να κάψετε και την Εθνική Βιβλιοθήκη.  Την Εθνική Βιβλιοθήκη, ρε, ζώα!

Βέβαια, για αγράμματα λυσσασμένα κτήνη σαν και σας, αυτές οι λέξεις δε σημαίνουν απολύτως  τίποτα!  Πατήσατε ποτέ στην Εθνική Βιβλιοθήκη;  Πρόκειται να πατήσετε;  Όχι βέβαια.  Εσείς θα περάσετε απ’ έξω, θα ρίξετε πέντε-έξι μολότοφ.  Για να κάνετε πλάτες στους συνεργάτες σας που θα κλέβουν στα γύρω μαγαζιά!  Έχει και τα τυχερά της η επανάσταση!  (Πάντα είχε.  Ρωτήστε τους Ελβετούς τραπεζίτες.)

Όταν πρέπει να δημιουργήσετε, όταν πρέπει να μάθετε κάτι… οι τελευταίοι των τελευταίων είστε.  Τίποτα δεν ξέρετε, ρε!  Ακόμα πιο λίγα μπορείτε!  Κλαίγεστε όμως που κανένας δε σας δίνει παραπάνω από 700 € το μήνα.

Με τις γνώσεις και τις ικανότητες στη τεμπελιά που σας χαρακτηρίζουν… είναι τρελός όποιος σας πληρώνει παραπάνω από 50 € το μήνα.

Διότι, έχετε υπόψη (τρόπος του λέγειν: κρετίνοι τι μπορούν να έχουν υπόψη;) ότι η ρίψη καδρονιών και μολότοφ καθώς και η αποστολή SMS δεν είναι εργασία και γι’ αυτό, ξέρετε, δε μισθοδοτούνται.

Σε όλα τα φυσιολογικά κράτη… αυτά που κάνετε εσείς είναι ποινικά αδικήματα, ρε ζώα!

Γι’ αυτό σουτ!

Καλά είστε στο φτωχό το Γκραικυλιστάν.  Σήμερα με  τον Καραμανλή και τον Παυλόπουλο, αύριο με τον Παπανδρέου και το Βενιζέλο.

Και να ακούτε την Παπαρήγα, τον Αλαβάνο και τέτοιους, ρε!  Να μη διαβάζετε στο σχολείο.  Να μη μάθετε τίποτα στη ζωή σας.  Να μην ενδιαφερθείτε ποτέ σοβαρά για κάτι.  Να μην έχετε περιέργεια.  Να μην αμφισβητείτε τις προθέσεις τους.  Μόνο να αγωνίζεστε ρε!  Με τα μολότοφ, τα καδρόνια και τα συνθήματα του ‘40.  Ο Εμφύλιος δεν τελείωσε ακόμα.  Ο Άρης πέθανε, η Κανέλλη και ο Τσίπρας ζουν.

Και στο τέλος μια συμβουλή, ρε απατεωνοπαίδια.  Μόνο για σας!  Έτσι επειδή σας συμπαθώ, ρε μαυραγοριτοπαίδια.

Κάντε ένα ντου στην Ακρόπολη.  Σήμερα κιόλας, ρε βαρβαρογενιά.

Πρώτον διότι την αφήσατε απείραχτη και υπάρχει πολύ καδρόνι εκεί πάνω.

Δεύτερο και σημαντικότερο – μόνο όταν την καταστρέψετε και αυτήν θα μπορέσετε να πείτε ότι κερδίσατε τον πόλεμο κατά της Ελλάδας.

 

Technorati Tags: Ελλάδα,Γκραικυλιστάν,νεολαία,ζόμπι,κλέφτες,Greece,Greeks,idiots,youth,βαρβαρότητα,barbarism

Read Full Post »

Ζητείται ελπίς

by jack

Η κυβέρνηση απέτυχε να προστατέψει τη χώρα από το χάος και την απόλυτη ξεφτίλα. Τρεις μέρες τώρα η χώρα καίγεται και δε βγαίνει κανείς να αναλάβει τις ευθύνες του. Αυτή τη στιγμή μόλις πέσει ο ήλιος στις μεγάλες πόλεις κυβερνάει ο όχλος. Απίστευτα πράγματα για σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα Το ΠΑΣΟΚ τρίβει τα χεράκια του σαν το γερο λαδά μαυραγορίτη που χαίρεται στην αναμπουμπούλα. Φαντάζομαι τον παμμέγιστο αρχηγό του να προτάσσει τα στήθη του στην κρίση και με πιάνουν τα γέλια (πιο πολύ ότι ιδεολογικά δε θέλει παρά ότι δεν έχει το πολιτικό ανάστημα να το κάνει)

Μικρομεσαίοι κλαίγανε στο πεζοδρόμιο μπροστά από τη σπασμένη βιτρίνα των καταστημάτων τους και τα καμμένα αυτοκινητά τους και οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ καλούσαν τον κόσμο σε νέες διαδηλώσεις διαμαρτυρίας (λίγο λαδάκι στη φωτιά μπας και αρπάξουμε καμιά ψήφο εκμεταλλευόμενοι τον άδικο θάνατο ενός μαθητή από τσαμπουκαλεμένο Νεοέλληνα – γεμάτη η χώρα από τέτοιους – που έτυχε να είναι μπάτσος) . Δεν καταλαβαίνουν οι καημένοι πως μόνο το ΛΑΟΣ μπορεί να αρπάξει ψήφους σε κατάσταση αναρχίας και χάους. Ήδη οι πιο σκληροπυρηνικοί νοικοκυραίοι ανασταίνουν Παπαδόπουλους και Ιωαννίδηδες.

35 χρόνια μετά τη χούντα και το φάντασμά της ακόμη στοιχειώνει τις καρδιές των ιδεολόγων Ελλήνων. Ο Αλαβάνος μιλάει για αστυνομοκρατούμενο κράτος την ώρα που το πρόβλημα είναι η παντελής έλλειψη του κράτους και δυστυχώς πείθει δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων που ξυπνάει μέσα τους το φάντασμα της κακογουστιάς της λαϊκής δεξιάς και ενεργοποιεί τα αντιδεξιά τους αντανακλαστικά.

Η αστυνομία έχει πάρει εντολή να μην προκαλέσει και η κυβέρνηση έχει πάρει απολογητικό ύφος. Μπας και τη γλυτώσει και προλάβει να φάει λίγο ακόμα από το βάζο με το μέλι. Δεν τη νοιάζει η χώρα, μόνο οι λίγες παραπάνω μίζες μετράνε γι’ αυτήν.

Εγώ λύση εναλλακτική δε βλέπω. Η αριστερά φασίζει. Η ακροδεξιά μυρίζει φορμόλη. Το ΠΑΣΟΚ (που θα είναι η επόμενη κυβέρνηση) δεν μπορεί να κρύψει τη χαρά του που επιστρέφει να αποτελειώσει το θεάρεστο έργο που άφησε στη μέση. Η Νέα Δημοκρατία απέτυχε παταγωδώς. Πνευματικοί άνθρωποι να πάρουν μια πρωτοβουλία δεν υπάρχουν. Άρα τη σωτηρία του λαού θα αναλάβει πάλι η οικουμενική κυβέρνηση Λαζόπουλου, Τριανταφυλλόπουλου, Ευαγγελάτου, Θέμου.

Ζωή σε λόγου μας.

 

Technorati Tags: Greece,politics,pornography,terrorism,left,Γκραικυλιστάν,πολιτική,τρομοκρατία,αριστερά

Read Full Post »