Τεμπελόσκυλα εκβιαστές ή δύο προτάσεις για την επίλυση του αγροτικού

Δεν υπάρχει στον κόσμο αγελάδα που θα δεχόταν να ζήσει τη ζωή μιας Ελληνίδας αγελάδας.  Αν την έφερνε κανείς στις χωματερές που οι Έλληνες κτηνοτρόφοι ονομάζουν στάβλους, ή θα το ‘βαζε αμέσως στα πόδια ή θα ποδοπατούσε τον μεθύστακα βλάχο δίπλα της ή θα αυτοκτονούσε.  Παρόμοια, ούτε ένας κόκκος ευρωπαϊκού σταριού δε θα δεχόταν να βγάλει ρίζες στα ελληνικά ζιζανοχώραφα.  (Ή μάλλον δε θα μπορούσε.)

Και όμως αυτά τα μεθυσμένα τεμπελόσκυλα που ξημεροβραδιάζουν στα καφενεία και μπουρδέλα ενώ τα ζωντανά τους ζουν μέσα σε ακαθαρσιές, χρόνια τώρα, κάθε χειμώνα που κάθονται κόβουν την Ελλάδα στα δύο.  Εκβιάζουν έναν ολόκληρο λαό για να πληρώσει την ανευθυνότητά τους.

Τόσα έχουν γραφτεί και ειπωθεί για τα βλαχαδερά που κάθε χρόνο τέτοια εποχή παραλύουν τη χώρα χωρίς να της έχουν προσφέρει τίποτα απ’ όσα οφείλουν, που εμείς δεν πρόκειται να σας κουράσουμε με άλλες αναλύσεις και εξηγήσεις.  Θα ήταν άσκοπο.

Εμείς απλώς θα προτείνουμε δύο λύσεις που μπορούν να σταματήσουν τους εκβιαστές αγρότες.

Κατ’ αρχήν, καλούμε την κυβέρνηση:

Να μην ικανοποιήσει ΚΑΝΕΝΑ αίτημα των λεγόμενων αγροτών.  Όσες τέτοιες αποφάσιες έχουν ήδη παρθεί – να ΑΝΑΚΛΗΘΟΥΝ αμέσως.  ΟΥΤΕ ΕΝΑ ευρώ στους εκβιαστές.

Ο λόγος είναι απλώς.  Όσο οι κυβερνήσεις τους δίνουν λεφτά, τα αναίσθητα τεμπελόσκυλα θα μεθάνε, θα ξύνουν τα αδειανά τους αρχίδια και θα κλείνουν τους δρόμους.  Όταν δε θα έχουν πια για πουτάνες, μπορεί να ξαναγίνυν αυτό που σήμερα, κυνικότατα, λένε ότι είναι.

Ή, αν προτιμούν, ας πάνε να ζητήσουν επιδοτήσεις απ’ τα κόμματα που, μέσω των εγκαθέτων τους, στηρίζουν το νταϊλίκι τους.

Καλούμε, επίσης, τον ελληνικό λαό:

Να κάνει ΚΑΘΟΛΙΚΟ ΜΠΟΪΚΟΤΑΖ των επονομαζόμενων ελληνικών αγροτικών προϊόντων.  Έτσι θα τρώμε φθηνότερα και πιο υγιεινά.

Οι λεγόμενοι Έλληνες αγρότες μόνο αν χρεοκοπήσουν θα βάλουν μυαλό.  Σε κάθε άλλη περίπτωση, είμαστε καταδικασμένοι να πληρώνουμε μια ζωή τις άσφαιρες νύχτες τους στα κολλάδικα.

Και όπου κάνουν μπλόκο… ΜΑΤ, δακρυγόνα και ό,τι άλλο χρειαστεί.  Άλλη γλώσσα δεν καταλαβαίνουν τα τεμπελόσκυλα.

Read Full Post »

Η αφορμή

Όλος ο ντουνιάς ήξερε ότι το Ισραήλ θα αντιδρούσε με υπερβολική βία, στην παραμικρή πρόκληση από τη Χαμάς.  Έτσι έκανε στο παρελθόν, έτσι κάνει και σήμερα, έτσι θα κάνει όποτε του δοθεί η ευκαιρία.

Καλύτερα απ’ όλους το ήξερε η ίδια η Χαμάς.

Επομένως, η ερώτηση που πρέπει να τεθεί είναι: Γιατί η Χαμάς κάθε τόσο χτυπάει με ρουκέτες το νότιο Ισραήλ;

Πιστεύει ότι έτσι θα αφανίσει το κράτος του Ισραήλ;

Ή ξέρει ότι το να δίνει αφορμές για σφαγές αμάχων ομοθρήσκων της είναι ο καλύτερος τρόπος που έχει μια ισλαμική τρομοκρατική οργάνωση για να ανανεώσει τις τάξεις της, αλλά και να διεκδικήσει μεγαλύτερες επιχορηγήσεις από τα σημεία του αραβικού και μουσουλμανικού κόσμου που δεν είναι διόλου σκοτεινά;

Όσο για τους Παλαιστινίους: αν ακόμα πιστεύουν ότι η Χαμάς θα τους σώσει, ε, τότε είναι άξιοι της μοίρας τους.

Read Full Post »

Τι σόι κόμμα είναι το ΚΚΕ;

Το ΚΚΕ τι κόμμα είναι ακριβώς; Αστικό ή επαναστατικό;

Διότι, αν το ΚΚΕ είναι επαναστατικό κόμμα, τι δουλειά έχει να κάθεται σε ένα αστικό κοινοβούλιο.  Από κει θα κάνει την επανάστασή του;

Αν όμως είναι αστικό κόμμα, τότε γιατί συνεχώς υποκινεί κοινωνικές ομάδες σε πράξεις που σκοπό έχουν την αποσταθεροποίηση της αστικής δημοκρατίας η οποία, αν δε μας απατά η μνήμη, είναι το συνταγματικά κατοχυρωμένο πολίτευμα της Ελλάδας.

Εμείς πάντως βλέπουμε ότι το ΚΚΕ δεν είναι ούτε αστικό ούτε επαναστατικό, αλλά επιχειρηματικό κόμμα που λειτουργεί με την αδιαφάνεια με την οποία λειτουργούσε και ο μεγαλύτερος απατεώνας του αιώνα Bernard Madoff.

Ο οποίος βέβαια πιάστηκε για έναν και μόνο λόγο: δεν ήταν επιχειρηματίας του ΚΚΕ, ούτε καν μέλος ή οπαδός του.  Και επειδή δεν είχε τις πλάτες του ΚΚΕ, θα φάει ισόβια.

Καλά να πάθει.

Read Full Post »

Santa Claus 2009, 2010, 2011…

Στις 17 Ιουνίου γράψαμε:

Βέβαια, οι γιορτές είναι ακόμα πολύ μακριά.  Ο καλός Αριστερός όμως πρέπει από τώρα να φροντίσει να επιλέξει το φετινό Άϊ-Βασίλη του.

Εμείς προτείνουμε, ως πρώτη επιλογή, το σύντροφο κυρ-Αλέκο, το μυλωνά.  Όχι γιατί είναι ματσωμένος κι έχει άσπρη γενιάδα, αλλά επειδή οι μπαγιάτικες καραμέλες του πουλάνε πολύ στη Γενιά των 700 ευρώ.

Η γιορτές ήρθαν και ο σύντροφος κυρ-Αλέκος, ο ματσωμένος μυλωνάς, δε δικαίωσε απλώς τον τίτλο που του απονείμαμε από τότε.  Ξεπέρασε τον εαυτό του: οι ληγμένες καραμέλες του έκαναν πλιατσικολόγους και εμπρηστές από ένα σεβαστό κομμάτι της σημερινής G700 €, δηλαδή, της αυριανής G500 € και μεθαυριανής G350 €.

Read Full Post »

Οι κουτόφραγκοι και οι τετραπέρατοι

Όπως κάποτε, στη γερμανική Κατοχή, έτσι και στην τωρινή Κατοχή της Ελλάδας από τους αιμοσταγείς μισέλληνες έλληνες δημοσιογράφους, τους διεφθαρμένους μισέλληνες έλληνες πολιτικούς και τους σαθρούς μισέλληνες έλληνες οικονομικούς παράγοντες – την αλήθεια για την Ελλάδα και τους Έλληνες, τη μαθαίνουμε μόνο από τα ΜΜΕ των κουτόφραγκων.

Και από αυτά πρoκύπτει αβίαστα ότι οι κουτόφραγκοι είναι οι μόνοι που σήμερα διακατέχονται από αυθεντικό φιλελληνισμό.  Οι μόνοι που ακόμα νοιάζονται για μας.  Οι μόνοι που προβληματίζονται για την πρωτοφανή αγριότητα με την οποία οι ορδές των βάρβαρων ελληναράδων έκαψαν την Ελλάδα.

Γι’ αυτό, άλλωστε, εμείς, οι τετραπέρατοι, τους λέμε κουτόφραγκους.  Έτσι δεν είναι;

 

Technorati Tags: Greece,media,φιλέλληνες

Read Full Post »

Η χούντα του 2008

Οι δικτάτορες του ‘67 ήταν συνταγματάρχες.  Οι ηγέτες της χούντας του 2008 είναι δημοσιογράφοι.

Τι έχει ως έμβλημα η χούντα του 2008;…  Μα, τη φωτογραφία του Αλέξη.  Ποιοι επανδρώνουν τα ΕΑΤ-ΕΣΑ της;…  Μα, η γενιά του Αλέξη, φυσικά.  Και πόσα χρόνια θα κρατήσει αυτή η χούντα;…  Μα, για πάντα, φυσικά.

Γι’ αυτό, φύγετε όσο πιο μακριά μπορείτε απ’ το Γκραικυλιστάν.  Όσο είναι ακόμα καιρός.

 

Technorati Tags: χούντα,Αλέξης Γρηγορόπουλος,Alexandros Grigoropoulos,η γενιά του Αλέξη,ΕΑΤ-ΕΣΑ,τρομοκρατία,terrorism

Read Full Post »

Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ

του jack

Από ένα προηγούμενο άρθρο μού άρεσε πολύ μία παράγραφος που περιγράφει με χαρακτηριστικό τρόπο το κενό της εξέγερσης και την αστοχία της οργής.

Πρόκειται, βέβαια, για ηλιθιότητες. Για τους Έλληνες έφηβους, το ζητούμενο δεν είναι ούτε κάποια προοπτική ούτε κάποιο μέλλον. Οι ίδιοι δε ζητούν τίποτα τέτοιο· δε ζητούν τίποτα. Δεν έχουν αιτήματα.Απλώς κάνουν ό,τι κάνουν πάντα ― ξανά και πάλι, τα ίδια και τα ίδια ― χωρίς να σκέφτονται οτιδήποτε. Αυτό που θέλουν είναι, ακριβώς, να τους αφήσουμε στην ησυχία τους να ξανακάνουν το ίδιο πράγμα για άλλη μια φορά και μετά και για άλλη μια φορά, ξανά και ξανά, για πάντα. Και τους επιτρέπεται, ό,τι κάνουν να το κάνουν ατιμώρητοι. Και όχι μόνο δεν επιτρέπεται να τους πειράξει κανείς, απαγορεύεται σε οποιονδήποτε να τους εμποδίσει να κάνουν αυτά που κάνουν.

Σε αυτό θα ήθελα να υπερθεματίσω. Την τελευταία 15ετία κάθε χρόνο πριν τα Χριστούγεννα έχουμε τις καθιερωμένες καταλήψεις και βανδαλισμούς σε πανεπιστήμια και σχολεία και τα οποία προφανώς θα συνεχιστούν και για πολλά ακόμα χρόνια. Απλά τώρα υπήρξε αφορμή όλα αυτά να διογκωθούν υπερβολικά και να νομιμοποιηθούν στην αριστερή συνείδηση του ελληνικού λαού . Το αίτημα φυσικά δεν ήταν ποτέ η καλύτερη εκπαίδευση και τα καλύτερα σχολεία. Αν υπήρχε τέτοιο αίτημα θα βρισκόταν και ο κατάλληλος τρόπος για να εκπληρωθεί ή τουλάχιστον να διεκδικηθεί με αξιώσεις. Ότι γίνεται, γίνεται για το χαβαλέ, για τα δελτία των οχτώ και την ικανοποίηση της ψεύτικης νίκης εναντίον του συστήματος. Είναι σικέ όλο αυτό το πανηγύρι. Αυτό που θα ήθελα να προσθέσω εγώ σε όλα αυτά είναι ότι δε φταίνε μόνο οι έφηβοι. Μάλλον κυρίως οι έφηβοι δε φταίνε. Οι αντιδράσεις των εφήβων είναι το σύμπτωμα μιας άρρωστης κοινωνίας όχι η αιτία. Η αιτία είναι η διάλυση του κοινωνικού ιστού για την οποία είναι σαφώς υπεύθυνοι οι μεγαλύτεροι.

Πάρτε ένα παράδειγμα συμπεριφοράς ενήλικων και μετά ξαναδιαβάστε την παράγραφο που παραθέτω σε εισαγωγικά να δείτε πόσο ταιριαστή είναι. Και προσαρμόστε την και σε δεκάδες ακόμη περιπτώσεις για να καταλήξετε ότι ζούμε σε μια αυτιστική κοινωνία

Σχεδόν κάθε χρόνο (και αναμένεται και εφέτος) οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι κλείνουν τους δρόμους την περίοδο που κάθονται – άρα χωρίς πραγματικό τίμημα γι’ αυτούς. Τι ζητάνε; Υψηλότερες τιμές στα προϊόντα τους. Δηλαδή ζητάνε κάποιος να τους χαϊδέψει και να τους δώσει χαρτζιλίκι. Επιδοτήσεις πήρανε, αλλά τις φάγανε. Ο Ευρωπαίος συνάδελφος του Έλληνα αγρότη και κτηνοτρόφου πουλάει στις μισές τιμές και του μένουν και χρήματα στην τσέπη. Εδώ ο αγρότης και ο κτηνοτρόφος πεινάει. Φταίει ο ίδιος που δεν έχει επενδύσει και δεν έχει ορθολογικοποιήσει την παραγωγή του για να ρίξει το κόστος, άλλα σαν κακομαθημένο παιδί απαιτεί να το πληρώσουν άλλοι. Και τι κάνει; Κλείνει τους δρόμους, καίει λάστιχα, πίνει κάνα τσιπουράκι για να ζεσταθεί, κάνει ζημιά σε άλλες κοινωνικές ομάδες (παράπλευρες συνέπειες ή απλώς δε με νοιάζει) και μετά πάει σπίτι του για να ξανακάνει και του χρόνου τα ίδια, χωρίς να έχει τιμωρηθεί και μάλιστα με το ηθικό πλεονέκτημα του αγωνιστή.

Εμένα τέτοιες συμπεριφορές, που ισχύουν φυσικά πολύ ευρύτερα στην ελληνική κοινωνία με οδηγούν σε ένα πρώτο συμπέρασμα. Πολύ σημαντικοί παράγοντες της διάλυσης του κοινωνικού ιστού της Ελλάδας παίξανε και παίζουνε δύο πράγματα 1) Η ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ-ΘΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ. Ο κόσμος θέλει να αντιμετωπίζεται σα χαϊδεμένο παιδί. Δε θέλει να πληρώνει το τίμημα των πράξεών του. Θέλει άλλοι να πληρώνουν γι’ αυτό. 2) Η ΣΥΝΤΕΧΝΙΑΚΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ. Ο καθένας κοιτάει το προσωπικό του συμφέρον ή το συμφέρον της ομάδας στην οποία ανήκει και μόνο αυτό. Θα γαντζωθεί από τα κεκτημένα που έχει και θα δαγκώσει όποιον βάλει χέρι σε αυτά. Με αυτά τα δύο χαρακτηριστικά πορεύεται η ελληνική κοινωνία. Αν πασπαλίσεις το μείγμα και με λίγα αριστερό συναισθηματισμό (πρώην δεξιό λαϊκισμό) που ουσιαστικά είναι το συγχωροχάρτι των πράξεών μας και δένει άψογα τα υλικά, έχεις την εικόνα του μέσου Έλληνα, που μπορεί να εκφράζεται ως μια στείρα κλάψα και κουτοπονηριά ή ακόμα στη χειρότερη και ως τραμπουκισμός ή στυγνή εκμετάλλευση του συνανθρώπου.

Όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε. Κτηνοτρόφοι κλαψιάριδες που κάνανε τις επιδοτήσεις σαλονάκι λουξ και τουαλέτα 40 τετραγωνικών και τα ζωντανά τους είναι σε καλύβες με άχυρα και τσίγκια. Ελεύθεροι επαγγελματίες που δεν έχουνε πληρώσει ποτέ φόρο και διαμαρτύρονται για την έλλειψη υποδομής σε δρόμους, λιμάνια και υπηρεσίες . Δημόσιοι υπάλληλοι που έχουν ένδειξη κλειστό στο γκισέ την ώρα που βάφουν τα νύχια και παραπονιούνται τηλεφωνικά στην κολλητή τους για την κούραση της δουλειάς. Συνδικαλιστές εργατοπατέρες που αφήνουν τα κλειδιά της μερσεντές τους σε παρκαδόρους. Πολιτικοί που εναντιώνονται στην ιδιωτικοποίηση της παιδείας την ίδια ώρα που βγαίνουν φωτογραφίες στην αποφοίτηση του κανακάρη τους στο ιδιωτικό κολέγιο της πόλης τους. Δημοσιογράφοι που αγανακτούν γιατί αυτός που δικάζουν δεν κάθεται φρόνημα. Κάτοχοι 3λιτρων τζιπ που παρκάρουν στο κέντρο της Αθήνας φορώντας κονκάρδες της WWF, γονείς που διαμαρτύρονται και δικαιολογούν αγανακτισμένοι την οργή των παιδιών τους ως προϊόν παράληψης της πολιτείας και όχι δικής τους, οδηγοί που περνάνε το κόκκινο μουτζώνοντας άλλους που έχουν τριπλοπαρκάρει παράνομα, φοιτητές που ξοδεύουν άπειρες ώρες σε συνελεύσεις και πορείες για τη βελτίωση της παιδείας και δεν προσπάθησαν ποτέ να κάνουν έρευνα, να διαβάσουν, να κάνουν εργασίες, να γράψουν, να εμβαθύνουν στις σπουδές και να πάρουν οποιαδήποτε πρακτική πρωτοβουλία προς αυτή την κατεύθυνση.

Πάντα υπάρχει η δικαιολογία. Φταίνε οι καθηγητές, η έλλειψη εργαστηρίων, η έλλειψη κινήτρων, η αποξένωση. Φταίνε οι πολιτικοί που δεν υπάρχει αξιοκρατία. Περιμένουμε μονίμως κάποιος άλλος να μας λύσει τα προβλήματα γιατί φυσικά εμείς είμαστε απλώς τα θύματα.

Αλλά οι καθηγητές, οι πολιτικοί, οι μπάτσοι, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι αφέντες εργοδότες είμαστε εμείς. Δεν υπάρχουν άλλοι. Εμείς είμαστε όλοι κι όλοι.

Ένα ερώτημα που τίθεται είναι γιατί η ελληνική κοινωνία είναι τόσο κακομαθημένη σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες; Πως φτάσαμε ως εδώ; Φταίνε τα οικονομικά πακέτα που πέφτουνε βροχή από την Ευρώπη; Φταίνε ότι ακόμα εισπράττουμε δεδουλευμένα από το αρχαίο παρελθόν μας;. Ότι μας αγαπούν οι Ευρωπαίοι για κάτι που είμασταν κάποτε; Φταίει που ποτέ δεν πλήρωσε κανείς για τίποτα;

Ότι και να φταίει το ζήτημα είναι πως ακόμη δεν έχουμε αντιληφθεί την πραγματικότητα. Όπως και στο πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ παρ’ όλα τα στραβά και άσχημα που συμβαίνουν δεκαετίες τώρα θεωρούμε ότι η χώρα μας μοιάζει να πορεύεται υγιής και αλώβητη στο μέλλον. Αυτό τουλάχιστον δείχνει ο αριθμός κινητών, αυτοκινήτων, εξόδων σε μπουζουκολέλουδα και πολλών κιλών μαγκιάς που αναλογούν σε καθένα μας.

Μήπως τα επεισόδια του τριημέρου ήταν μια κλεφτή ματιά στον πίνακα της κοινωνίας μας που έχουμε καλά κρυμμένο στο υπόγειο της συνείδησής μας;

 

 

Technorati Tags: Γκραικυλιστάν,ζόμπι,κλάψα,συντεχνίες,νοοτροπίες,Greece,zombie,crybabies,mentality,Greek Left,Ελληνική Αριστερά

Read Full Post »

Η γενιά του Αλέξη

του Chris Anart

Δεν αξίζει καν τον κόπο να πει κάποιος ότι η παρούσα ελληνική κυβέρνηση ξόφλησε οριστικά. Αυτό το κατάλαβαν οι πάντες το βράδυ της Κυριακής (7/12/08). Τόση ανικανότητα, δειλία, βλακεία και εγκληματική ασυνειδησία δεν αντέχει ακόμα και μια τελείως διεφθαρμένη, σάπια και κατεστραμμένη χώρα σαν την Ελλάδα.

Το δεύτερο πράγμα ανάξιο σχολιασμού είναι η στάση των λεγόμενων ελληνικών ΜΜΕ, όπως και η συμπεριφορά και οι δηλώσεις όλων των υπόλοιπων πολιτικών αυτής της αρχαίας χώρας, οι οποίοι, όλοι μαζί, δεν κατάλαβαν τίποτα και παραμένουν πιστοί στην παλιά τους αυταπάτη πως μπορούν να επωφεληθούν απ’ την κατάσταση: καμιά ψήφο παραπάνω στις επόμενες εκλογές, λίγα παραπάνω λεπτά στις ειδήσεις και τις, μόνο κατ’ ευφημισμόν, πολιτικές εκπομπές, κανένα δωράκι ή καλή φάση απ’ τη χούφτα των ντόπιων μεγιστάνων που θα τους εξασφαλίσει καλύτερη καρέκλα με καλύτερες αποδοχές και μεγαλύτερο υπηρεσιακό αυτοκίνητο.

Το μόνο που αξίζει να μνημονευτεί είναι η εγκληματική αμέλεια του υπουργού των Εσωτερικών (πολιτικού προϊστάμενου της Αστυνομίας) Προκόπη Παυλόπουλου, ο οποίος θεώρησε σκόπιμο να αποφανθεί ότι ο θάνατος του 15χρονου Αλέξη ήταν εν ψυχρώ δολοφονία, ούτε δύο ώρες αφού συνέβη το περιστατικό, δηλαδή, πριν ακόμα γίνει γνωστό οτιδήποτε σχετικό με την υπόθεση, πριν ακόμα οι κατηγορούμενοι οδηγηθούν στον ανακριτή. Αυτό μένει ως άδοξο παράδειγμα υπουργού που, αφ’ ενός, παρακινεί σε έκτροπα τους πολίτες της ίδιας της χώρας του δίνοντας, εν λευκώ, το δικαίωμα στους χούλιγκαν να ξεκινήσουν την καταστροφή και την πυρπόληση των πόλεών της και αφ’ ετέρου, με πάσα σαφήνεια, αφήνει στα κρύα του λουτρού τους ίδιους τους υφιστάμενούς του, τους αστυνομικούς, εγκαινιάζοντας την κυνηγετική περίοδο εναντίον τους.

Ωστόσο, εκείνο για το οποίο πρέπει να μιλήσουμε είναι αυτή η γενιά των εφήβων, της οποίας ο μακαρίτης Αλέξης, να που έγινε τώρα σύμβολο και, τρόπον τινα, ίνδαλμα. Τι παιδιά είναι αυτά; Ή μάλλον, μια και τούτες τις μέρες σ’ αυτό επιμένουν όλοι: τι άνθρωποι είναι;

Φυσικά, οι πάντες έχουν κάποια ερημηνεία για το πώς και το γιατί ένα τραγικό, μοιραίο ατύχημα μετατράπηκε στιγμιαία σε ταραχές και καταστροφές πρωτοφανών διαστάσεων. Ό,τι θέλει κανείς μπορεί να ακούσει· δυστυχώς όμως όλες αυτές οι εξηγήσεις καταλήγουν στο ίδιο τροπάριο· είναι τελείως στερεότυπες και γι’ αυτό τελείως άχρηστες ― ένα ασυνήθιστο φαινόμενο δεν μπορεί να ερμηνευτεί με κοινότυπες φράσεις. Τέτοιες «αναλύσεις» είναι, εντούτοις, αναμενόμενες από τα προαναφερόμενα άτομα, τα οποία, έτσι κι αλλιώς, τίποτα δεν κατάλαβαν ή, εδώ και δεκαετίες, αρνούνται να καταλάβουν και να αλλάξουν οτιδήποτε.

Δεν θέλω να ασχοληθώ με το ποιος φταίει. Θέλω, απλώς, να περιγράψω την κατάσταση της γενιάς του Αλέξη, Με τι μοιάζει λοιπόν ο μέσος Έλληνας έφηβος σήμερα;

Πρώτα απ’ όλα, δε μοιάζει με τίποτα. Εδώ δεν εννοώ ότι είναι άσχημος/άσχημη (μολονότι, βάσει ορισμένων κριτηρίων, θα μπορούσε κάποιος να πει και αυτό) ή ότι ντύνεται και φέρεται άσχημα. Όχι! Αυτό που εννοώ είναι ότι πρόκειται για κενά και απρόσωπα άτομα και γι’ αυτό είναι και άσχημοι, τιποτένιοι, τυχαίοι. Δεν μπορώ να θυμηθώ καμιά δήλωση, καμιά δραστηριότητα, καμιά συμπεριφορά αυτών των εφήβων που δεν είναι εντελώς ανόητη και κενή.

Κατ’ αρχήν, οι Έλληνες έφηβοι ούτε μιλάνε ούτε συμπεριφέρονται σαν νέοι άνθρωποι· δε διακρίνει κανείς μέσα τους ούτε ψήγμα νεότητας ή παιδικής ηλικίας. Εκείνο που διακρίνει αμέσως είναι η αμορφωσιά, η κακή ανατροφή, η αγένεια και η έλλειψη σεβασμού για τους άλλους και τον εαυτό τους. Πρόκειται πραγματικά για μια αντικοινωνική μάζα, για έναν όχλο που ούτε ματαξύ τους είναι ικανοί να αρθρώσουν λόγο. Δεν είναι ικανοί να αντιδράσουν σε τίποτα, γι’ αυτό γίνονται βίαιοι και καταστροφικοί.

Είναι η γενιά που, εδώ και πάνω από μια δεκαετία, ντροπιάζει ολόκληρη τη χώρα με την απόλυτη αμάθειά της. Σε όλες τις εξετάσεις, σε όλες τις έρευνες, σε όλα τα μαθήματα, έρχονται, μόνιμα, τελευταίοι σε όλη την Ευρώπη. Μόνιμα επίσης, δείχνουν την πλήρη αδιαφορία τους για οικουμενικά προβλήματα, είτε πρόκειται για την οικολογική καταστροφή είτε για νέες τεχνολογίες ή νέα ρεύματα στην Τέχνη. (Εξαιρείται μόνο το ενδιαφέρον που δείχνουν, όπως όλοι οι κάτοικοι του Τρίτου Κόσμου, για τα κινητά τηλέφωνα.)

Είναι ανίκανοι να εκφραστούν με κατανοητό τρόπο. Δεν επιθυμούν τίποτα, μόνο αντιδρούν άμεσα, με αντανακλαστικά, σαν τα ζώα. Όταν τους βλέπει κάποιος στο σχολείο, στο δρόμο, στις διαδηλώσεις την ώρα που πετάνε πέτρες και καίνε κάδους απορριμμάτων και καταστήματα, μοιάζουν με ζόμπι.

Σε όλα συμπεριφέρονται σαν κλωνοποιημένα ζώα. Ή αν όχι κλωνοποιημένα, τότε απόλυτα ομοιόμορφα. Όλοι κάνουν τα ίδια με τον ίδιο τρόπο· όλοι τους συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο, μιλάνε με τον ίδιο τρόπο, διασκεδάζουν με τον ίδιο τρόπο. Δεν επικοινωνούν ούτε με άλλους αλλά ούτε ο ένας με τον άλλον. Το μόνο που κάνουν είναι να στέλνουν SMS. Δεν έχουν καμιά, μα καμιά, ιδέα για οτιδήποτε. Οδηγούν το διαβόητο χάσμα γενεών στα άκρα, αφού δεν είναι καν γενιά με την αληθινή έννοια του όρου. Το μόνο που μπορούν να συλλάβουν ― τονίζω ότι τίποτα δεν ξέρουν, μόνο κάτι μπορούν ή έχουν ― είναι η βία και η περίφημη οργή για την οποία τώρα γίνεται πολύς λόγος.

Και όμως, γιατί είναι οργισμένοι οι Έλληνες έφηβοι; Ή με τι είναι οργισμένοι; Τόσο οργισμένοι που αφήνουν να εννοηθεί πως, πριν απ’ αυτούς, κανένας ποτέ δεν οργίστηκε και δε θύμωσε με κάτι. Λες και οι δικές μας (οι παλαιότερες) γενιές μεγάλωσαν σ’ έναν τέλειο κόσμο στον οποίο μας ήρθαν όλα όπως τα θέλαμε, ενώ αυτούς, να, τώρα τους κακοποιεί όποιος προλάβει και, επομένως, λοιπόν, είναι απόλυτα φυσιολογικό που αντιδρούν έτσι όπως αντιδρούν αυτές τις μέρες. Νισάφι πια!

Σε ό,τι αφορά την ίδια την οργή, αυτή πραγματικά εισάγει καινούργια στοιχεία, είναι διαφορετική από την οργή των προηγούμενων γενεών. Είναι μοναδική επειδή είναι, όπως και η γενιά που την εκδηλώνει, απόλυτα κενή περιεχομένου. Πρόκειται για καθαρή βία, χωρίς αίτιο, χωρίς εξήγηση, χωρίς λόγο. Εκείνο που τη χαρακτηρίζει είναι η η πλήρης ατιμωρησία και γι’ αυτό είναι πραγματικά μοναδική. Διότι, όχι μόνο κανένας και τίποτα δε φράζει το δρόμο σ’ αυτούς (τους Έλληνες εφήβους) και την οργή τους, όχι μόνο κανένας δεν προσπαθεί να τους σταματήσει, αλλά ― όπως βλέπουμε τις τελευταίες μέρες ― κάθε προσπάθεια απώθησης αυτής της οργής στιγματίζεται, δέχεται επίθεση και κατηγόριες. Πρέπει να αφήσουμε τα παιδιά να εκφραστούν. Πρέπει κάπου να ξεδώσουν (τι να ξεδώσουν, όμως, αφού είναι κενοί;) Πρέπει να τους επιτρέψουμε να βγάλουν από μέσα τους όλη αυτή την οργή. Ποιοι είμαστε εμείς, λένε, να κάνουμε κριτική στα παιδιά, όταν εμείς οι ίδιοι τα φέραμε σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση; Οι παλιότερες γενιές είναι αυτές που προκαλούν συνεχώς την οργή και την επιθετικότητά τους, αφού τους κληρονομούν έναν απεχθή κόσμο στον οποίο δεν έχουν ούτε προοπτική ούτε μέλλον.

Πρόκειται, βέβαια, για ηλιθιότητες. Για τους Έλληνες έφηβους, το ζητούμενο δεν είναι ούτε κάποια προοπτική ούτε κάποιο μέλλον. Οι ίδιοι δε ζητούν τίποτα τέτοιο· δε ζητούν τίποτα. Δεν έχουν αιτήματα. Απλώς κάνουν ό,τι κάνουν πάντα ― ξανά και πάλι, τα ίδια και τα ίδια ― χωρίς να σκέφτονται οτιδήποτε. Αυτό που θέλουν είναι, ακριβώς, να τους αφήσουμε στην ησυχία τους να ξανακάνουν το ίδιο πράγμα για άλλη μια φορά και μετά και για άλλη μια φορά, ξανά και ξανά, για πάντα. Και τους επιτρέπεται, ό,τι κάνουν να το κάνουν ατιμώρητοι. Και όχι μόνο δεν επιτρέπεται να τους πειράξει κανείς, απαγορεύεται σε οποιονδήποτε να τους εμποδίσει να κάνουν αυτά που κάνουν. Και αν καταστρέψουν, σπάσουν ή κάψουν κάτι, δε φταίνε οι ίδιοι: φταίει εκείνος του οποίου ήταν το καμένο, το σπασμένο ή το γκρεμισμένο. Διότι, προς Θεού, είναι δικά μας παιδιά και ποτέ δε φταίνε για τίποτο. Το οποίο, εν μέρει, αληθεύει. Εφ’ όσον είναι χωρίς συνείδηση, πρωτόγονοι, άναρθροι, χυδαίοι και αγράμματοι, δεν μπορούν να έχουν αντίληψη για το καλό και το κακό, ούτε κάποια κοινωνική συνείδηση και αιδώ, ούτε μπορούν να κοινωνικοποιηθούν.

Εννοείται ότι είναι ανώριμοι, λένε, και ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε απ’ αυτούς να είναι υπεύθυνοι και σοβαροί. Είναι ακόμα παιδιά. Αυτό μας λένε συνεχώς. Μα, αν είναι έτσι, θα αναρωτηθεί κανείς, γιατί δεν τους φερόμαστε με τον ανάλογο τρόπο; Γιατί δεν τους επιβάλλουμε πειθαρχία, γιατί δεν τους διδάσκει κανείς, γιατί δεν τους ανατρέφουμε, γιατί δεν τους μορφώνουμε; Γιατί κανείς δεν προσπαθεί να διαμορφώσει ανθρώπους απ’ αυτά τα παιδιά;

Η απάντηση είναι απλή και μονόσημη: γιατί δεν είναι εφικτό! Η κατάσταση έφτασε στο σημείο που κάτι τέτοιο δεν είναι πλέον δυνατό. Ούτε οι ίδιοι οι έφηβοι το θέλουν. Κάτω από ομαλές συνθήκες όμως δε θα τίθετο καν η ερώτηση τι θέλουν αυτοί. Κανένας δε θα τους ρωτούσε τι θέλουν, όπως κανένας δε ρώτησε και εμάς.

Τώρα, όμως, που μπροστά μας έχουμε μια ολόκληρη γενιά στην οποία και με την οποία δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα ― ούτε να συζητήσουμε, ούτε να τη συμβουλέψουμε, ούτε βέβαια να της επιβάλλουμε κάτι ― όταν, λοιπόν, έχουμε μια τέτοια γενιά, καμιά αγωγή και καμιά παιδεία δεν είναι πια δυνατόν να εφαρμοστεί. Για έναν απλό λόγο: για ακόμη μια φορά, οι ίδιοι οι έφηβοι μας δείχνουν ότι είναι υπεράνω των νόμων και των κανόνων και έξω από κάθε λογική. Κανένας δεν μπορεί να αποτρέψει οτιδήποτε που κάνουν αυτοί! Είναι στο απυρόβλητο, στην ατιμωρησία. Είναι απόλυτα ανεύθυνοι και ως εκ τούτου δεν μπορούν να ευθύνονται για τις πράξεις τους. Δεν κατανοούν καν την έννοια της λέξης ευθύνη. Κατανοούν μόνο εκείνα για τα οποία δε χρειάζεται κατανόηση, δηλαδή κατανοούν μόνο τη βία, την καταστροφικότητα και τέτοια. Τη βία και την καταστροφικότητα που τώρα με τόση ευκολία βαφτίζονται «οργή» και μ’ αυτή τη λέξη τόσο ωραία και κενά δικαιολογούνται.

Πάντως η οργή των Ελλήνων εφήβων θα ήταν ίδια και θα εκφραζόταν με τον ίδιο τρόπο αν, αντίστροφα, Θεός φυλάξοι, ο μικρός Αλέξης σκότωνε έναν αστυνομικό. Θα είχαμε και πάλι ταραχές και καταστροφές σε ένδειξη στήριξης ― στο σύμβολο της γενιάς, σε ποιον άλλον; Οι «αναλυτές» σε διατεταγμένη υπηρεσία πάλι θα το βάφτιζαν αδικία και πάλι θα επρόκειτο για τυφλή, κενή οργή και βία της ίδιας ομάδας. Οι πρώτοι, οι «αναλυτές,» θα έκαναν τον Αλέξη οπωσδήποτε σύμβολο, αν όχι για άλλο λόγο, τότε να συγκαλύψουν και να θολώσουν το γεγονός ότι εδώ δε μιλάμε για κανένα αίτιο, κίνητρο, αιτία ή παρόμοια βλακεία. Εδώ δεν υπάρχει ίχνος κοινωνικής εξέγερσης, πολλώ δε μάλλον επανάστασης, παρ’ όλα που ακούμε, τρεις φορές τη μέρα, απ’ τον Αλαβάνο και τον Τσίπρα.

Έτσι φτάνουμε τελικά και στην βασική αιτία της τωρινής κατάστασης ― τόσο της ελληνικής κοινωνίας όσο και αυτής της νέας γενιάς των «αγωνιστών» εναντίον της αστυνομικής βίας, της κρατικής τρομοκρατίας, της κοινωνικής αδικίας κ.ο.κ. ― φτάνουμε στην Ελληνική Αριστερά. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή τη φορά, ούτε αυτή η Αριστερά (παρά τις αναιμικές προσπάθειές της να διαδώσει ιστορίες για αστυνομικούς και ακροδεξιούς προβοκάτορες κ.ο.κ.) δεν μπόρεσε να κουκουλώσει το γεγονός ότι οι βάνδαλοι είναι (πνευματικά και κυριολεκτικά) παιδιά τους, κρυμμένα πίσω από το προσωπείο της αριστερής ρητορικής. Το θέμα είναι όμως και βαθύτερο και μεγαλύτερης διάρκειας.

Είναι γεγονός ότι, για την Ελληνική Αριστερά, ο Εμφύλιος Πόλεμος δεν τελείωσε ποτέ· για εκείνη, ο πόλεμος αυτός διαρκεί εδώ και 60 χρόνια και συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Οι αριστεροί ακόμα πολεμούν τη λεγόμενη Δεξιά, παρ’ όλο που στην Ελλάδα εδώ και καιρό δεν υφίστανται πια ούτε φιλομοναρχικοί ούτε φασίστες· δεν υπάρχουν πια ούτε καπιταλιστές, καθώς όλοι οι καπιταλιστές σ’ αυτή τη χώρα είναι αριστεροί. Παρ’ όλο που η ίδια η Δεξιά, ως ιδεολογία και κίνημα, διαλύθηκε εδώ και καιρό και ό,τι έχουμε σήμερα δεν είναι παρά τα τελευταία απομεινάρια του αποσυνθετημένου πτώματός της. Εκ της εμπόλεμης κατάστασης στην οποία, μόνιμα, βρίσκεται η Ελληνική Αριστερά εκπορεύεται και η απολύτως αρνητική επιρροή της σε όλα τα πεπραγμένα σ’ αυτή τη χώρα.

Η Αριστερά ποτέ δεν πρότεινε κάποιο θετικό σχέδιο, ποτέ δεν παρήγαγε ή δημιούργησε κάτι, μόνο αγνωιζόταν ενάντια σε τούτο ή σ’ εκείνο· πάντα προσπαθούσε μόνο να διαλύει, να εμποδίζει, να απορρίπτει. Η μόνη της ικανότητα ήταν πάντα να διεισδύει, όπως κάθε γνήσια συνωμοτική οργάνωση, σε κάθε πτυχή της κοινωνίας, να κυριαρχήσει στην πολιτιστική σκηνή και το εκπαιδευτικό σύστημα, να παρεμποδίσει την πολιτική και οικονομική ζωή της χώρας.

Η Αριστερά σ’ αυτή τη χώρα πολεμά και παρασιτεί εδώ και 60 χρόνια και το αποτέλεσμα είναι οι τωρινοί έφηβοι. Το αποτέλεσμα είναι το νέο σύμβολο αυτής της γενιάς, ο Αλέξανδρος Γηργορόπουλος. Η άμορφη μάζα των κλωνοποιημένων ζόμπι που τριγυρίζουν στους δρόμους, καίνε, σπάνε… και αυτό είναι όλο.

Ένας όχλος τον οποίο κανένας δεν καταλαβαίνει επειδή, πολύ απλά, δεν υπάρχει τίποτα να καταλάβει κανείς. Κάτι χούλιγκαν που δεν περιμένουν τίποτα εκτός από το να τους αφήσουν να κάνουν τους χουλιγκανισμούς τους. Αυτοί είναι τα πραγματικά «παιδιά μας:» τίποτα δε θέλουν, τίποτα δεν ελπίζουν, τίποτα δεν αξίζουν, για τίποτα δεν ευθύνονται.

(μετάφραση-απόδοση στα ελληνικά directionist)

 

Technorati Tags: Alexis Grigoropoulos,Αλέξης Γρηγορόπουλος,Greece,riots,Greek youth,zombie,νεολαία,ζόμπι

Read Full Post »

Ρε! πέμπτο: Σουτ!

Της Ελλάδος βουτυρόπαιδα…  Σκασμός, ρε!

Σουτ, ρε!  Νεολαία των ζόμπι!

Ο αγών σας άφησε, πάλι, πίσω του καμμένη γη.  Και αυτό έγκλημα είναι, ρε!  Γι’ αυτό το έγκλημα ποιος θα πάει φυλακή, ρε;

Κανένας!  Διότι, οι αντιεξουσιαστές, ως γνωστόν και ως επί το πλείστον, απ’ τα βόρεια προάστια κατεβαίνουν στον αγώνα.  Υπό την προστασία των υψηλά ιστάμενων μπαμπάδων τους.  Ε, χωρίς τις πλάτες του μπαμπά δεν κάνεις επανάσταση, διότι τρως φυλακή.  Με τον μπαμπά όμως – που συχνά τυχαίνει να ‘ταν και υπουργός – πέφτει ένα τηλεφώνημα και πίσω στην αγαπημένη του καφετέρια ο μαλακοκαύλης αντιεξουσιστής.  Για να πάρει καύσιμα.  Για να αναλύσει τις εμπειρίες της προηγούμενης φάσης του αγώνα, ο αγωνιστής του φραπέ και του ρακόμελου.  Ο εραστής της μαλακίας.

Σκασμός, ρε, αναίσθητοι!  Αμόρφωτοι αυνανιστές που δεν καταλαβαίνετε το Α της   Αναρχίας!  Καθυστερημένοι!  Ανάπηροι!  Επικίνδυνοι βλάκες!

Σκασμός, ρε, ανίκανοι!  Που μόνο όταν σπάζετε και λεηλατείτε νιώθετε άνθρωποι.  Μόνο τότε σας σηκώνεται.  Μα και που σας σηκώνεται, στην παλάμη σας μένει.

Σκασμός, ρε, εγωιστικά τομάρια που μόνοι σας δεν κερδίσατε και ούτε ποτέ θα κερδίσετε τίποτα στη ζωή.  Εικόνα των απατεώνων που σας γέννησαν είστε, ρε!  Είναι να μη χαίρεστε τον εαυτό σας;  Χέστες γεννηθήκατε, χέστες θα πεθάνετε.  Ζωή χεσμένη σας χάρισαν.  Μόνο σε αγέλη είστε κάποιοι.  Είναι να μην είστε υπερήφανοι για τον εαυτό σας;

Σουτ!  Ληστές!  Σας πήραν οι κάμερες τις προάλλες που κλέβατε τα κομπιούτερ απ’ το Πλαίσιο και τις τσάντες απ’ την Ερμού.  Αυτή είναι η επανάστασή σας!  Αυτός είναι ο αγώνας σας!  Κλέφτες!

Μέχρι που πήγατε να κάψετε και την Εθνική Βιβλιοθήκη.  Την Εθνική Βιβλιοθήκη, ρε, ζώα!

Βέβαια, για αγράμματα λυσσασμένα κτήνη σαν και σας, αυτές οι λέξεις δε σημαίνουν απολύτως  τίποτα!  Πατήσατε ποτέ στην Εθνική Βιβλιοθήκη;  Πρόκειται να πατήσετε;  Όχι βέβαια.  Εσείς θα περάσετε απ’ έξω, θα ρίξετε πέντε-έξι μολότοφ.  Για να κάνετε πλάτες στους συνεργάτες σας που θα κλέβουν στα γύρω μαγαζιά!  Έχει και τα τυχερά της η επανάσταση!  (Πάντα είχε.  Ρωτήστε τους Ελβετούς τραπεζίτες.)

Όταν πρέπει να δημιουργήσετε, όταν πρέπει να μάθετε κάτι… οι τελευταίοι των τελευταίων είστε.  Τίποτα δεν ξέρετε, ρε!  Ακόμα πιο λίγα μπορείτε!  Κλαίγεστε όμως που κανένας δε σας δίνει παραπάνω από 700 € το μήνα.

Με τις γνώσεις και τις ικανότητες στη τεμπελιά που σας χαρακτηρίζουν… είναι τρελός όποιος σας πληρώνει παραπάνω από 50 € το μήνα.

Διότι, έχετε υπόψη (τρόπος του λέγειν: κρετίνοι τι μπορούν να έχουν υπόψη;) ότι η ρίψη καδρονιών και μολότοφ καθώς και η αποστολή SMS δεν είναι εργασία και γι’ αυτό, ξέρετε, δε μισθοδοτούνται.

Σε όλα τα φυσιολογικά κράτη… αυτά που κάνετε εσείς είναι ποινικά αδικήματα, ρε ζώα!

Γι’ αυτό σουτ!

Καλά είστε στο φτωχό το Γκραικυλιστάν.  Σήμερα με  τον Καραμανλή και τον Παυλόπουλο, αύριο με τον Παπανδρέου και το Βενιζέλο.

Και να ακούτε την Παπαρήγα, τον Αλαβάνο και τέτοιους, ρε!  Να μη διαβάζετε στο σχολείο.  Να μη μάθετε τίποτα στη ζωή σας.  Να μην ενδιαφερθείτε ποτέ σοβαρά για κάτι.  Να μην έχετε περιέργεια.  Να μην αμφισβητείτε τις προθέσεις τους.  Μόνο να αγωνίζεστε ρε!  Με τα μολότοφ, τα καδρόνια και τα συνθήματα του ‘40.  Ο Εμφύλιος δεν τελείωσε ακόμα.  Ο Άρης πέθανε, η Κανέλλη και ο Τσίπρας ζουν.

Και στο τέλος μια συμβουλή, ρε απατεωνοπαίδια.  Μόνο για σας!  Έτσι επειδή σας συμπαθώ, ρε μαυραγοριτοπαίδια.

Κάντε ένα ντου στην Ακρόπολη.  Σήμερα κιόλας, ρε βαρβαρογενιά.

Πρώτον διότι την αφήσατε απείραχτη και υπάρχει πολύ καδρόνι εκεί πάνω.

Δεύτερο και σημαντικότερο – μόνο όταν την καταστρέψετε και αυτήν θα μπορέσετε να πείτε ότι κερδίσατε τον πόλεμο κατά της Ελλάδας.

 

Technorati Tags: Ελλάδα,Γκραικυλιστάν,νεολαία,ζόμπι,κλέφτες,Greece,Greeks,idiots,youth,βαρβαρότητα,barbarism

Read Full Post »

Ζητείται ελπίς

by jack

Η κυβέρνηση απέτυχε να προστατέψει τη χώρα από το χάος και την απόλυτη ξεφτίλα. Τρεις μέρες τώρα η χώρα καίγεται και δε βγαίνει κανείς να αναλάβει τις ευθύνες του. Αυτή τη στιγμή μόλις πέσει ο ήλιος στις μεγάλες πόλεις κυβερνάει ο όχλος. Απίστευτα πράγματα για σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα Το ΠΑΣΟΚ τρίβει τα χεράκια του σαν το γερο λαδά μαυραγορίτη που χαίρεται στην αναμπουμπούλα. Φαντάζομαι τον παμμέγιστο αρχηγό του να προτάσσει τα στήθη του στην κρίση και με πιάνουν τα γέλια (πιο πολύ ότι ιδεολογικά δε θέλει παρά ότι δεν έχει το πολιτικό ανάστημα να το κάνει)

Μικρομεσαίοι κλαίγανε στο πεζοδρόμιο μπροστά από τη σπασμένη βιτρίνα των καταστημάτων τους και τα καμμένα αυτοκινητά τους και οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ καλούσαν τον κόσμο σε νέες διαδηλώσεις διαμαρτυρίας (λίγο λαδάκι στη φωτιά μπας και αρπάξουμε καμιά ψήφο εκμεταλλευόμενοι τον άδικο θάνατο ενός μαθητή από τσαμπουκαλεμένο Νεοέλληνα – γεμάτη η χώρα από τέτοιους – που έτυχε να είναι μπάτσος) . Δεν καταλαβαίνουν οι καημένοι πως μόνο το ΛΑΟΣ μπορεί να αρπάξει ψήφους σε κατάσταση αναρχίας και χάους. Ήδη οι πιο σκληροπυρηνικοί νοικοκυραίοι ανασταίνουν Παπαδόπουλους και Ιωαννίδηδες.

35 χρόνια μετά τη χούντα και το φάντασμά της ακόμη στοιχειώνει τις καρδιές των ιδεολόγων Ελλήνων. Ο Αλαβάνος μιλάει για αστυνομοκρατούμενο κράτος την ώρα που το πρόβλημα είναι η παντελής έλλειψη του κράτους και δυστυχώς πείθει δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων που ξυπνάει μέσα τους το φάντασμα της κακογουστιάς της λαϊκής δεξιάς και ενεργοποιεί τα αντιδεξιά τους αντανακλαστικά.

Η αστυνομία έχει πάρει εντολή να μην προκαλέσει και η κυβέρνηση έχει πάρει απολογητικό ύφος. Μπας και τη γλυτώσει και προλάβει να φάει λίγο ακόμα από το βάζο με το μέλι. Δεν τη νοιάζει η χώρα, μόνο οι λίγες παραπάνω μίζες μετράνε γι’ αυτήν.

Εγώ λύση εναλλακτική δε βλέπω. Η αριστερά φασίζει. Η ακροδεξιά μυρίζει φορμόλη. Το ΠΑΣΟΚ (που θα είναι η επόμενη κυβέρνηση) δεν μπορεί να κρύψει τη χαρά του που επιστρέφει να αποτελειώσει το θεάρεστο έργο που άφησε στη μέση. Η Νέα Δημοκρατία απέτυχε παταγωδώς. Πνευματικοί άνθρωποι να πάρουν μια πρωτοβουλία δεν υπάρχουν. Άρα τη σωτηρία του λαού θα αναλάβει πάλι η οικουμενική κυβέρνηση Λαζόπουλου, Τριανταφυλλόπουλου, Ευαγγελάτου, Θέμου.

Ζωή σε λόγου μας.

 

Technorati Tags: Greece,politics,pornography,terrorism,left,Γκραικυλιστάν,πολιτική,τρομοκρατία,αριστερά

Read Full Post »

Ενοχή και αθωότητα

Τι θα δείξει η σημερινή ιατροδικαστική εξέταση και η νεκροψία του 15χρονου μαθητή Γρηγορόπουλου;

Με βάση τα όσα διαβάζουμε και ακούμε, θα δείξει πως το παιδί δολοφονήθηκε από έναν από τους πολλούς trigger happy “Ράμπο” που έχει στις “τάξεις” της η Ελληνική “Αστυνομία.”

Βάσει όσων ακούστηκαν και γράφτηκαν, η ανάκριση ήδη απέδειξε, λίγο πολύ, ότι ο Κορκονέας δεν είχε κανένα μα κανένα λόγο να τραβήξει την κουμπούρα του και να σκοτώσει το παιδί.  Την τράβηξε μόνο και μόνο για να πουλήσει μαγκιά.  Ούτε ο άλλος, ο Σαραλιώτης, είχε κανένα λόγο να στέκεται και να τον κοιτάζει σαν χάνος (αν, φυσικά, απλώς κοίταζε).

Δεν έχουμε κανένα λόγο να μην τα πιστέψουμε όλα αυτά.

Μην ξεχνάτε, όμως, πως η μόνη αρμόδια αρχή να αποφανθεί  για την ενοχή ή την αθωότητα κατηγορούμενου για ένα έγκλημα είναι η Δικαιοσύνη.

Πόσο θα κρατήσουν οι δίκες και οι εφέσεις για τη ανθρωποκτονία του περασμένου Σαββάτου;  Ε, εκεί πρέπει να υπάρχει έλεγχος και εγρήγορση των σοβαρών πολιτών.

Μην ξεχνάτε, όμως, πως όποιος πραγματικά αποδέχεται τη δημοκρατία, αποδέχεται και όλες τις διαδικασίες της.  Καθώς η δημοκρατία είναι ακριβώς οι διαδικασίες της και ο σεβασμός που οφείλουν να έχουν γι’ αυτές οι υπεύθυνοι πολίτες που επέλεξαν το συγκεκριμένο πολίτευμα.

Αλλιώς, μιλάμε για χούντες ή, στην λίγο καλύτερη περίπτωση, για ανήθικη εκμετάλλευση μιας τραγωδίας από επαγγελματίες υποκριτές, ψηφοθήρες και καρεκλοκένταυρους επαναστάτες.

Όπως και τα άλλα κοινωνικά φαινόμενα σε μια δημοκρατική πολιτεία, η εξιχνίαση μιας ανθρωποκτονίας θεμελιώνεται πάνω σε μια ορισμένη πορεία που πρέπει να ακολουθήσει ορισμένους κανόνες.

Μην ξεχνάτε, όμως, ότι η βασική αρχή της δημοκρατίας είναι το τεκμήριο της αθωότητα του οποιουδήποτε κατηγορούμενου για έγκλημα πολίτη, μέχρι να αποδειχθεί (ή όχι) η ενοχή του.

Αυτός ο κανόνας ισχύει για σας και για μένα.  Ισχύει, όμως, και για τον Κορκονέα και το Σαραλιώτη.

Μην ξεχνάτε, εξάλλου: το έργο της απόδειξης της ενοχής δεν βαραίνει τον κατηγορούμενο, αλλά τον εισαγγελέα.  Εκεί πρέπει να υπάρχει έλεγχος και εγρήγορση εκ μέρους των σοβαρών πολιτών.

Για την ενοχή ή την αθωότητα του Κορκονέα και του Σαραλιώτη μπορεί και πρέπει να να αποφανθεί μόνο το δικαστήριο που θα συνέλθει για να εξετάσει το αποδεικτικό υλικό, να ακούσει  τους αυτόπτες και άλλους μάρτυρες, όπως προβλέπει η δημοκρατική διαδικασία.

Μην ξεχνάτε, τέλος: οποιοσδήποτε δικάζει και καταδικάζει από τα πεζοδρόμια, σπάζοντας και πυρπολώντας, δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να αγωνίζεται κατά της δημοκρατίας και καλό είναι να αποδεχθεί και να παραδεχθεί τις ιδεολογικές επιλογές του.

Οφείλει εξάλλου να συνειδητοποιήσει και ότι, αφελώς ή βλακωδώς, εξυπηρετεί τα σχέδια άλλων, εκείνων που παριστάνουν τους φίλους του κάθε φορά που κινδυνεύουν να μείνουν εκτός της επόμενης Βουλής και να χάσουν τις κρατικές επιχορηγήσεις και τις βουλευτικές αποζημιώσεις τους.

 

 

Technorati Tags: Greece,riots,innocence,guilt,Ελλάδα,ταραχές,αθωότητα,ενοχή,αστυνομία,βία,police,brutality,Grigoropoulos,Γρηγορόπουλος

Read Full Post »